ilk hafta güzel geçer, sonra dersiniz ki lan ne kadar boş vaktim var, sonra bir boşluğa girersiniz ki tadından yenmez, dersler aksar, sonra bir bakmışsınız öyle bir hale gelmişsiniz ki bildiğin hayvana dönmüşsün, toparlanamazsınız, ininize çekilir arada çıkar arkadaşlarla okey atarsınız, dersler sıkıcı ve saçma gelmeye başlar. Tabi KTÜ de iseniz. Edit, imla
şimdi geçen seneyi hatırlıyorum da kazandığımda değil ama evden ayrılıp havaalanına giderken çok heyecanlanmıştım. balkondan anneannem ve dedem el sallıyordu yanımda da annem ve kardeşim havaalanına gidiyorduk. düşünüyordum nasıl olacağını felan, valla hiç unutmam tramvay havaalanına doğru yol alırken büyümek istemiyorum diye ıstırap çektirmiştim kendime. ne güzel ev ortamı felan, bunlar böyle bir anda kolayca vazgeçilecek şeyler değildi.
ilk gece de 3 kişilik odama girdim eşyalarımı yerleştirmeye, diğerleri daha gelmemişti. ulan nasıl kötü olmuştum varya, ilkokulda tenefüste felan eve kaçan veletler olur ya onlardan olasım gelmişti bir an, yurtta müdüre gözükmeden 500 kilometre koşup eve varasım gelmişti.
Eğer güzel bir ailen varsa ve ev ortamını seviyorsan herşeyde çok zorlanırsız. okumak bi yana odada uyurken bile zorlanırsın yani. hep aklında evin olur, kardeşin varsa onu düşünürsün ''şimdi rahat bazada yatıyodur köftehor''. Ha baza demişken eğer yatağınızın yayları götünüze batıyosa ve de özel yurttaysanız müdüre ilk günden gidip ''bu ne ulan!'' diyin, eğer sonraya bırakırsanız yeni yatak vermezler.
Ben değil de ailem yaşamıştı zamanında.Annem canım benim lise/ilkokuldaki gibi arada gelir durumunu sorarım toplantılarına katılırım falan diyordu ne bilsin üniversiteyi.Sonra alıştı tabi.
tıp okumak istemesine rağmen okuyamayan, dişçilikte okuyan bir abimizin evine sınava girmemesine rağmen cerrahpaşa tıp fakültesine yerleştiğine dair kağıt geldi. hala yüreğim göğüs kafesinden çıkacak gibi. bu heyecanın yanında diğerleri nedir ki. allah hepimize böyle güzel yüreklilerle karşılaşmayı nasip etsin. amin.
