okul puanı nedeniyle 13bin kişi geriye sallanıp ytü yerine uludağ üniversitesinde okumaktır. kendi evime çıkacağım okulu 7-8 senede bitireceğim ve sürekli alemlere akcağım derken aile yanında kalmaktır.
çoğunluğun akademik hayallere sahip olduğunu görünce şaşırdığımdır. gerçi saat 3te ateşlenen sigaradan sonra sözlükteki kalite artışının bir eseri olabilir bu.
ankete katkıda bulunmam gerekirse, manzarlı güzel bir eve çıkıp, o evde sevdiğim kızla yemekler pişirip, sabaha kadar içkilerimizi yudumlayıp güneşin doğuşunu beklemek diyebilirim. ama ankarada ne manzaralı evi! gerçi şuanki manzaram da yurtların ısınma sisteminin bulunduğu küflü yapı. hem ev olsa da sevdiceğimm yok. hayaller işte.
birinci siniftan sonra calismaya baslayacagim, aöfden uluslararası ili§kiler okuyacağım, erasmus yapacağım, radyo, televizyon, sinemadan belki yandal yaparım, yüksek lisans yapacağım(ilerde akademisyenlik yapmak isteyebilirim).
hayalden öteye geçmez. gitmeden önce milyon tane şey düşünürsün böyle olacak, şöyle yapacağım şeklinde, sonra bir bakmışsın okul bitmiş, sen zamanında hevesli hevesli kurduğun tüm bu cümleleri bile unutmuşsun.
ben hiçbir hayalini gerçekleştirememiş eski bir öğrenci olarak söyleyebilirim ki kesinlikle kendinizi ve hayallerinizi ertelemeyin . erteleseniz de ertelemeseniz de bir bok değişmiyor çünkü. zorunlu tanım: bazen mantıklı bazen çok uçuk hayallerdir. dipnot: hayır kardeş üniversite de kızlar teklif etmiyo.
