1. sınıf: 1. sınıfta quentin tarantino gibi hissedilir. akıl almaz filmler çekmek istenilir.
2. sınıf: genellikle derslerin ağırlığını gören bünye hassiktir lan nasıl çekeceğiz, ne yapacağız, aks nerede, kamerayı nereye koyalım, kaç plan çekelim gibi durumlarla karşılaşır.
3. sınıf: işin ne kadar zor olduğunun anlaşıldığı dönemlerden biridir. sizden artık güzel bir şeyler bekliyorlardır ve sanatta vasata yer yoktur. o yüzden saç baş birbirine karışır bir şeyler yapacağım diye.
4. sınıf: yavaş yavaş sektöre girilen bir dönemdir. tabi daha önceki sınıflarda sanat yönetmeni mi, görüntü yönetmeni mi, senarist mi, yönetmen mi, kurgucu mu, sesçi mi, focus puller mi olacağına karar verilmesi gerekir. böylece işe girip sektörün bir parçası olursunuz.
