Güldüren tarafı ise, üniversiteye başlarken 'onca zaman nası geçecek ulan burada?' diye sorarsın kendine.
Bittiğinde ise, 'ulan ne güzel takılıyoduk rahat Bi yaşantım vardı' diyerek duyulan üzüntü ve karşınızda Babanızın elinde TV kumadası ile haberleri izlerken görmeniz dram konusudur.
öf daha önce yaşadığım, şimdi de işsiz kalıp dönme kısmını deneyimlediğim eylem. zor, aile başın tacı ama bir yerde batmaya başlıyor bir şeyler. hep eskisi gibi tek başına yaşayıp, gezip tozduğun zamanlar gelir aklına. ama yapacak da bir şey yok, soyutlamayı öğreniyor biraz biraz insan.
