ayağınızı uzatıp bir elinizde bira diğer elinizde sigara keyif yaptığınız dönem bitmiştir artık.bunu yerini nerdesin nerde kaldın soruları almaktadır.zor bir dönüştür gerçekten.
mezuniyet balosunun efkarlı bir havada geçmesine vesile olan gerçek. dile kolay lafı belki çok klişe oldu ama gerçekten öyle, dile kolay 4 yıl. yediği içtiği ayrı gitmeyen, eskişehirli, istanbullu, ankaralı, adanalı, bartınlı, izmirli. bir daha ne zaman bir araya gelecekleri meçhul... off lan of içelim be.
aslında sadece fiziki bir dönüştür. mahalle arkadaşlarınız çok değişmiş gelir, herkes kendi klanını oluşturmuştur. doğup büyüdüğünüz yerde yabancı gibisinizdir. komşuların abuk subuk soruları bunaltır ve yine bunaltır. aslında bir mantığı da yoktur dönmenin. tatil için 2-3 aylığına geldiğinizde bile daralırsınız ki kesin dönüşte ise tam bir cehennem yaşayacağınızı size anlatmaya çalışır bu durum. ayrıca sevmediğiniz bir şehir ise döndüğünüz yer of ki ne of... en iyisi hiç dönmemektir, okul da bittiyse bir anlamı yoktur zaten; neden dönmüşsündür ki oraya, eğitimini bitirmiş tamamen olmasa da bir konuda yetkinsindir, var git istediğin yere.
üniversite; oh mis.. çalışmazsın para eldendir. gezer tozarsın kızlar bendendir..bendendir dediysek pezevenk değilik ibrişim. ne datlı ne mesut günlerdir. disko disko partizani içinde geçen bir üniversite hayatından sonra huşu içindeki saadet yuvası baba ocagı velek ki zindan olur gözünde biriciğim. babanın "eve erken gel uyarıları", annenin "kalk şu işe el at" feryatları üstüne bi de işin varsa ay sonu kendini mecbur hissedip elektrik, su, dogal gaz gibi bilimum cep arşınlayıcı faturayla yüz göz olman * üstüne su katar.. "lan bir iki sene uzataydım şu okulu" dersin sonra namazda ossurmuş müftü gibi vicdan azabı çekersin. zaman zaman kabullenirler büyüdügünü çokca da kabul etmezler. eve arkadaş çağırsan iki içelim deyi anan tam o sırada
-what if bak havuçlu kek yaptım, diye gelir.
oda arkadaşın olaydı top atar gibi ard arda saydırırdın lafları. lakin valide sultan, evin bereket tanrıçası yapınca aynı şeyi
-ehiii saol anne de yemeyiz biz şimdi..
bi de üstüne karşı saldırya geçer
-e arkadaşın yer belki ne düşüncesizsin what if
-yok yemez o *
-olmaz öyle bırakıyourm buraya bitecek bunlar.
-maaşını aldın mı?
-(bogazda bi düğüm) aldım..
-hah iyi babanla benim kredi kartını yatırıver bu ay
-zöndürü kimüle kemküle kemçürek
çok gıymetli lam guruşunu hesaplıyo insan valla kendi kazanınca.değil mi ki okulu bitirdin sevinme börülce. oyun şimdi basşlıyor. level up...
kulağa hoş gelmesede hayatta insanın başına gelen ikinci doğum hadisesidir,anne ve baba uzun ayrılıktan sonra tekrar evlat sahibi olmuşcasına sevinmektedir.
harıl harıl iş aramaya sebebiyet veren durumdur. ailenin beklentileriyle sizin alışkanlıklarınız çakışmıştır ve bir uğraş bünyeye şart olmuştur. zira evin çocuğu moduna geri döner sabah anneyle kadın programları izler, alışverişe gider, ayak işlerini yapar, akşama da babayla sohbete bağlanırsınız. onlar 4-5 sene önceki çocuklarını ararken siz başka hayaller peşindesinizidir çünkü, orta yolu bulmak lazımdır.
* çalış kazan, kazandığın para cebine kalsın.(aldığın maaş geldiği gibi gitmiyor mu ne)
* kira derdi yok, e mutfak alışverişlerini baban yapıyor zaten.(canım babam)
* yediğin önünde yemediğin arkanda. (canım annem)
* eski arkadaşlar halen yerli yerinde. özlemişsin. (insanın kendi memleketi gibi var mı be)
* ayın son günü paran yoktur, söyleyemiyorsundur diye cebine harçlık mı sıkıştırdı baban? (ister "var param" de böbürlen, ister at cebe. bir nevi ek gelir işte)
ne fena;
* annen odanı kilere çevirmiş, bir yatağın kalmış geriye, dolabının içinde annenin kışlıkları, babanın giymediği gömlekler. köşede elektrik süpürgesi, a sahi bir çalışma masası vardı ona noldu? yani sıkıysa yer aç kendine.
* başka bir şehirde hesap vermek zorunda kalmıyordun değil mi?
şimdi kapıyı açıp ayakkabıları giydin mi nereye gideceğini söylemek zorunda kalıyorsun ya da onlar önce davranıp soruyorlar zaten.
- nereye kızım?
+ dışarı çıkıyorum biraz.
- anladım kızım ama nereye bu saatte?
+ baba ne var saatte hem saat daha 7 bile olmadı...
- hava karardı ama bak yemek yiyeceğiz birazdan.
+ siz yiyin işte baba. ben dışarda atıştırırım bir şeyler.
- iyi nereye bari onu söyle?
+ bir arkadaşa uğrayacağım.
- selin'e mi?
+ yok
- derya?
+ yok baba
- ayla'ya o zaman?
+ merve'ye baba
- merve'de kimmiş?
+ ...
* bey, rahat bırak kızı artık, gitsin, döner geç olmadan.(canım annem sağol ama dönüşü karıştırmasaydın keşke)
- neyse geç kalma ( bu fena işte. saate bakmak zorunda kalıyor insan. merak etmesinler diye)
hele bir de sen kapıyı çekerken, hani duyacağın kadar yüksek, ne dediği anlaşılmayacak kadar kısık bir sesle söyleniyorsa arkandan, takılır kafana. için rahat çıkamazsın evden bazen. döndüğünde ışık açık, eve girdiğinde bakıyorsa saatine tadın tuzun kaçar aniden.
yaklaşık 17 gün sonra başıma gelecek durumdur.
okulu bitir önüne kpss diye bişi koysunlar,
soruları atanama diye hazırlasınlar,
işsiz kal.
bütün emeklerin boşa gitsin.
işin olmadığı için ailen mutsuz olsun
üstüne bir de 5 yıllık özgürlüğünü kaybet...
ne mutluluk(!) çevrendeki herkes mutsuz sen mutsuz....
(bkz: türkiyede mutlu olmak)
