tamam lisedeki kadar içten olmuyor ya da daha az zaman geçiriyorsunuz birbirinizle ama bahsedildiği kadar da kötü değil bence. ben lisede yatılı kaldım o yüzden arkadaşlarımla aramda bambaşka bir bağ vardır*. üniversite arkadaşlarımın bu seviyeye gelebilme ihtimali çok düşük çünkü aynı çatı altında yaşamak bambaşka bir durum.
çıkarcı olarak nitelendirdiğiniz insanlara siz de çıkarcı yaklaşıyor olabilirsiniz. bence birinin zor zamanında size başvurması da güzeldir. eğer gerçekten içten yaklaşırsanız birilerine sadece not istemek için değil, bi derdi sıkıntısı olduğunda da gelir anlatır. zor bi anında yanında olmanızı ister. ama bizim zor anımızda onlar yanımızda olmuyor diyebilirsiniz. insanlar medyum değil, gidin anlatın siz de yardım isteyin. gerçekten yapabileceği bi şeyse ve keyfi yapmıyorsa o zaman zaten yanlış insanlarla biraradasınızdır. lisede bütün sınıfla ya da okulla can ciğer değilsinizdir şimdi.
şahsen öyle yapışık ikizler gibi dolaşmasak da* bazen bilmem kaç kişilik amfide sizi fark edip uzaktan gülümsemeleri bile güzel. ya da bi kaç gün okula gitmediğinizde "iyi misin? hasta falan değilsin di mi?" diye arayıp sormaları.
özetle insanlara samimi yaklaşırsanız onlar da size samimi yaklaşır.
edit: tamam üni arkadaşlıkları kötüdür, ben cennete düşmüşüm.
Mesela sen sınıftaki en yüksek nota sahipsindir, arkadaş bildiğin kişi de düşük almıştır. Sonra o kıskançlığı fesatlığı bi hissedersin al sana insanlardan soğumak..
lise arkadaşlığı gibi değildir.samimiyet yoktur.sadece sıkılmamak için bişeyler yapılır fazla bişey palaşılmaz.yada gel lan amına kodugum bugun sinemaya gidelim tarzında samimi içten cümleler gelmez.paylaşılan tek şey bilgidir.
