bu geyik yapılırken kişi kendini hep üniversiteden soyutlar. sanki kendisi orada öğrenci değilmiş de amfilerde dolaştığı rivayet olunan bir ruh, bir enerjiymiş gibi konuşur hep.
o sahte dediğin insanlar ne kadar sahteyse sen de en az onlar kadar sahtesin. herkes kasıntı davranırsa bir sürü sahte adam çıkar tabi ortaya. istiyo ki dürzü, deli ortam yapılsın, herkes kulum köpeğim olsun, en güzel kızlar istemeden versin, içelim takılalım, sınav zamanı notlar önüme konsun, hatta bazı bayan araştırma görevlileri bile ben teklifte dahi bulunmadan boynunu emdirsin, kukusunu dilletsin. bu olmaz.
aradığı bu alisin harikalar kerhanesini bulamayınca ayırt etmeden tüm insanları sahte ilan ediyor. bir de insan psikoloji mi nedir insanın normaldir ki belirli bir yaştan sonra arkadaş edinmesi zorlaşıyor. gelmişsin zaten 20 bilmem kaç yaşına. o güne kadar herkes arkadaşlarını seçmiş, komünitesine çekilmiş, hasbelkader yaşama derdinde. beni en uyuzlatan klişe "yeni insanlarla tanışma" geyiğidir. yeni insanlarla tanışmak, seyahat etmek kimi insanların zaman zaman hobi olarak bile saydığı şeyler oluyor, görüyorum, gülüyorum, kahrımdan. nesine tanışacan, insan aynı insan. "meraba, ben berfu, tanışalım mı" diyen kız motordur zaten. kendine hayrı olmaz. sen iyisi mi seyahat et gene.
sahte olan sensin dostum. sahteliğini kabul etmeyip suçu ortama ve diğer insanlara atıyorsun. sikerim senin götünü.
hayatı boyunca yalnız kalmış, insanlara bağlanmaktan korkan ya da geçmişine takılıp hep orada yaşamak isteyen, insanların zamanla değişebileceğinin farkında olamayan zihniyetin ürünü.
