ayyuka'nın salon havası gibi giren bir şarkısı bu. gözünüzün önünden dans eden ediz hun/filiz akın, türkan şoray/kadir inanır, hülya koçyiğit/izzet günaysadri alışık/esen püsküllü geçiyor. kendinizi tutamıyorsunuz mutlu sonla biten bir melodramın parçası olmamak için. ayyuka'ya gidip içten bir teşekkür etmek lazım böylesine bir samimiyeti bize geçirebildiği için. tabi orhan gencebay'a da.
zaten bu müsenna hal şarkıyı daha güzel kılmış. bu tip girişimler hep hüsranla sonuçlanmıştır aslında. ama ayyuka cover yaparken şarkının nüvesine saygı göstermiş/şarkıyı yaşamış. haddızatında şarkıyı bu kıvamda tutmak bile başlı başına yetenek işiyken ayyuka'nın şarkıya ruhunu katması takdire şayandır.
