okulun reisi olarak tabir ettikleri bir arkadaşımın; aralarına yeni katılmış bir gencin okulda dokuz ışıktan bahsettiğini duyduklarında korkuya kapılıp "kominist bir herif aramıza ajan olarak sızmış adam ülkücü değilmiş dokuz ışık falan diyomuş, bugün toplanıp onu dövmek için evinden almaya gideceğiz" dediğini duyduktan sonra; ülkücülük hakkında hiç bir şey bilmediklerini fark ettiğim insan topluluğu.
ne yazık ki eleştireceklerin, sağda solda çevresinde gördüğü, olumsuz yanlarını duyduğu ve kulaktan kulağa misali giderek abartarak duymak istediği kişidir. ama eleştirenler bilmez ki sağda solda gördükleriyle, duyduklarıyla, görmek istediği karakterlerle ideolojiler ve ideolojilere gönül vermiş kişiler yargılanamaz. eleştiri, idealize edilmiş olan ülkücü üzerinde yapılabilir. akılcılık bunu gerektirir.
ben en çok bunların ankara daki versiyonları ne halt ediyor onu merak ediyorum. gökçek'in mhp'ye etmediği laf kalmadı, mansur yavaş'a atmadığı çamur kalmadı. ve şuna eminim ki bu ülkücülerden bazıları melih'e oy verecek. kimileri de zaten gökçek'in fedaisi...
bu mu lan yani sizin öve öve bitiremediğiniz milliyetçiliğiniz? israil filistin'e soykırım uygularken hep bir ağızdan bağırıyordunuz "tekbir allahuekber" nidalarıyla... gökçek ile ilgili şu habere bi bakın o zaman; http://www.hurriyet.com.tr/gundem/11274683.asp
bunu da ortaya çıkaran sizin partinizden biri. aynı şeyi sol bir aday yapsa, vatan elden gidiyor diyerek toplanıp eylem yapar mıydınız yapmaz mıydınız? sözlükteki ülkücü klavye şovalyelerine de soruyorum bunu.
bütün ülkücülerin değil de, devlet bahçeli'nin nabza göre şerbet; ne şiş yansın ne kebap politikasına ben çok karşıyım.
halatlarla şov yapıp sonra ahmet türk'le tokalaşmak ne?! bu gerçekten oyunu aldıkları vatandaşa yaptıkları yanlıştır, başka da bir şey değildir.
neyi doğru yaptılar diye soracak olursanız, ben de size kim olduğunuzu sormak zorunda kalırım. çünkü bu işin açılımı sizin bu olay ve ideolojiye nasıl baktığınıza göre değişir.
bir kere siyasetten ciddi anlamda anlayan, belli bir yaşı da geçmiş insanlar bilirler ki ülkü ocaklarında ülkücü değil serseri yetişiyor. fakat bu ufak serseriler veya ''abi''ler memleketin iyiliğini istemekten, idealizmden mütevellit kendine ülkücüyüm diyen insanlara gölge düşürmemeli.
yani türkiye'yi içinde bulunduğu nahoş hallerden kurtarıp, aslında olması gereken yere ''yek'' bir biçimde taşımak bir ülkücünün ülküsü olmalıdır.
onu dövmüşler, bunu çizmişler diye ağlayan insanlar da eziktir. kimse kusura bakmasın, iki tane baldırı çıplak serseriden dayak yiyip hayatı böylece kabul ediyorlarsa ve intikamı da klavyeleriyle alıyorlarsa fevkalade ezikler.
ayrıca ocağa giden, tukaka ettiğiniz, küfürler savurduğunuz çocukların da aslında sizden soracak bir hesapları var ama farkında değiller. çünkü çok cahiller, çünkü çok fakirler, çünkü öyle olmasalarda kimi zaman bir dilim ekmek için beş para etmez heriflerden icazet alcak kadar durumları kötü.
aslında bu iş sağ sol meselesi de değil ki, zengin fakir meselesi. fakirin solcusu da var, sağcısı da. zenginse toptan kapitalist işte.
yani sevgili kardeşlerim, o bok atılan ülkücü çocuklarda devrimciler gibi işten eve yorgun argın giderler aslında, çünkü onlar da insandır. cahil bir toplumun yarattığı lekeler oldular zaman zaman. içlerinden uzun saçlı veya küpe takıyor diye arkadaşlarını dövenler, adam toplayanlar oldu.
toplum ne yaptı? toplum bi sikim yapmadı arkadaşım. toplum ya eli göbeğini kaşır halde entry okudu, ya yazdı bok attı, ya tu kaka etti veya daha yanlışı aslanlarımız kaplanlarımız dedi.
mhp ne yaptı? yıllardır bırak amacında seyretmeyi kendine hayrı kalmadı.
ve ben de solu destekleyen, milletin iyiliğini ön planda tutan biri olarak artık ideolojilere saygı duyulmasını istiyorum. hem sağa da, hem sola da. çünkü bütün düşünceler evvela bir kere dinlenilmeyi, en azından bu kadarlık bir saygıyı hakederler.
aslında suç kimde ben de anlamıyorum artık. ''sendika ağası'' diye bir kavramı yaratabilmiş bir oksimoron ülkenin çocuğu olarak sağ nedir, sol nedir tahayyül edemiyorum bazen.
bir de bakmışsın ki deniz baykal kara çarşaflılarla çayda çıra oynuyor.
türklük gururu ve şuuru altında islam ahlak ve faziletini yaşatmayı esas almış kişidir. gözlerini kızıl elmaya dikip turana doğru yürürler, birde bozkurt çizerler.
türk-islam ülküsüne gönül vermiş,milliyetçiliğin ve ülkücülüğün gereklerini yaşamında elinden geldiği kadar layıkıyla yapmaya çalışan kişidir.çoğu kişinin ülkücü adı altında birşeylerden nemalanmaya çalışması ülkücüleri en çok yıpratan şeydir.buna rağmen hala ve dimdik ayakta durmaktadır.
dayanilmaz bir iticilik vardir bu insanda.
cogul hali icin; (bkz: ülkücüler)
sürü halinde gezer bunlar, ortak özellikleri kendilerini mahalle kabadayisi gibi hissetmeleridir. mahalle kabadayisi gibi de asla olamazlar üstelik, korkaktirlar. bir de ülkücüyüm diyerek kurt hareketiyle ortaliklarda gezen ve ülkücü olmanin ne demek oldugunu bilmeyen bir topluluk var, onlar ayri bir alay konusu zaten. dügünlerde gelinle damat dans ederken kafalarinin üstünde dört kisi tarafindan tutulan türk bayragi mi ararsiniz, mustafa yildizdogan'in 'ölürüm türkiyem' türküsü esliginde parmaklari kurt yapip kendinden gecen mi ararsiniz, cesit bol efendim.
siniri bozuk entry: benim güzel memleketim adapazarı'nda son zamanlarda cok fazla cogalmaya basladi bu iki grubun da mensuplari, hepsini kisa zamanda kovasim var.
eskiden bunlardan bi tane bile yoktu diyorum, kimseyi inandiramiyorum.
bi ben kaldim lan oranin yerlisi. ben de basimi alip gidersem uzak diyarlara, görürsünüz..
idealist tanımlamasının türkçeye uyarlanmış hali. bu durumda bir komünist, dinci ya da milliyetçi hepsi ülkücüdür. aklıma uzun zaman önce kalınkafalı mhp'li arkadaşıma "ülkücülük"ten bahsettiğim sohbet anım geldi. adama:"komüsnistler de dinciler de ülkücüdür, ülkücülük tek bir kavramı (milliyetçiliği) tanımlamaz; idealist olmanın türkçeye uyarlanmasıdır ülkücülük, o vakit bir komünist ya da dinci de kendi ideallerinin idealisti olduğu için onlar da ülkücüdür" dedim. sinirlendi çakal, s.ktir ettim yanımdan ben de. sonra barıştık parkta bira içtik. öyle işte!
nedense hep kötülenen kavramdır. Fakat bunu kötüleyenler şunların farkına varmazlar:
1.) pkk lılar bölücüdür, haindir. Kürttür aynı zamanda çoğu, fakat ne hikmetse, bir ülkücünün yaptığı kötülük enayilik bütün ülkücülere yönelen bir söyleme dönüşürken, pkk lıların yaptığını bütün kürtler haindir olarak çevirince yanlış oluyor. Aslında yapılan aynısı... Yani bütün kürtler pkk lı olmadığı gibi, bütün ülkücüler de sizin gördükleriniz gibi değildir. Aristoteles mantıksal çıkarımı yapmayın lan!
2.) Görüşlerini aldığı temeller(her ne kadar bu görüşe mensup olan kardeşlerim de bilmeseler de) kimse tarafından okumaz, hatta okunmaya değer bulunmazken, okusalar da anlayamadıklar Marx'a hayran olan tipler, hemen yaftalarlar. Oysa Erol Güngör,Osman Turan, ibrahim Kafesoğlu, Tekin Alp(bakış açısı), Galip Erdem ve hatta Yusuf Akçura, ismail Gaspıralı, Ziya Gökalp gibi fikir adamlarına sahiptirler. Yenilerini de yetiştirmekteler bilginize.
3.) 70'lerin çatışma döneminde hep bunlar suçlanmışlardır, fakat, tam tersine komando kampları denilen oluşumlar Türkiye'de kendi çapında şeyler iken, solcu hainler, Filistin'de sovyet eğitiminden geçmişlerdir. Ülkücüler tarafından yapılanlar tepki hareketi niteliğinde iken, solcular özellikle kasti ve programlı katliamlar yapmışlardır.
SAvunmanın bittiği yerde söze üstad olanlar gelmelidir, işte ülkücülük böyledir, lütfen bakınız ve taklitlerinden sakınınız...
bir kişi ancak Türk islam ülküsü uğrunda ölürse ülkücü olur, ya da bu fikri gerçek kılarsa. O zamana kadar herkes ülkücü aday adayıdır. Kendine utanmadan ülkücü diyebilen insanlar, şehitlerden utanmalıdır...
Ülkücünün Çilesi - Galip Erdem
Gün olur, ülküsüz insanlara gıpta ile bakasınız gelir. Rahat yaşarlar. Tıpkı Şairin söylediği gibi: "Akl-i
şuur" ları vardır, güzel severler. "Bade" içerler ve nihayet göçüp giderler.
Ülkücülerin hayatı bambaşkadır. Sözlüklerinde rahatlık kelimesinin yeri yoktur. Daimi bir mücadele içinde
ömür tüketirler. Hemen herkesle, her şeyle zaman zaman çatıştıkları görülür. Arkadaşları ile, aileleri ile,
hatta sevdikleri ile.. Belli bir ülkünün esaslarından ziyade politikanın değişen icaplarına uymayı tercih
eden kudret sahipleri ile de sık sık ihtilafa düşerler. Çok defa, başlari belaya girer; gene de sinmezler. Bu halleri " kalabalık"a göre, uslanmamaktır; kendilerine göre de, yılmamak.
Ülkücü dünya nimetlerinden yana nasipsizdir. Gözü yoktur ki, nasibi olsun. Bir lokma, bir hırka o'na
yeter. Paraya karşı o kadar müstağnidir ki, halkın hayretine sebep olur. Herkesin istediğini istemez,
ne istediğini de herkes anlayamaz. Kendi zevkleri dışında zevk tanımayanların gözünde "zevksiz" bir adamdır!
Küçümserler onu, hayatı anlamamakla, üç günlük dünyanın hakkını vermemekle itham ederler. Böyle
davranışlara hiç önem vermez. Elverir ki, inandığına dokunulmasın!
Kalabalığın nazarında o, zavallı bir hayalperesttir. Olmayacak fikirlerin rüyasına dalmış öylece uyumakta,
başkalarını da uyumaya teşvik etmekte...
Bir gün fikirlerinin gerçeklestiği görülse bile, O'na hiç kimse "aferin" demez. Üstelik, "böyle olacağı
zaten belli idi" buyurulur.
Ülkücünün, ülküsü ile münasebeti, hakiki bir aşkta sevenle sevgilinin münasebetine benzer. Hep verir,
hiç almaz. Sevgili nazlıdır, sitemi eksik etmez, incinmeğe de hiç gelemez. Diğer sahalarda umumiyetle dikkatsiz
hareket eden Ülkücü, sevgili bahis konusu oldu mu baştan başa haysiyet kesilir. Şahsına fenalık
yapanlara pek aldırmaz ama, ülküsüne yan gözle bakanlara tahammülü yoktur. Sadakati için karşılık
beklemez, mükafat istemez, bir garip kişidir... Ülküsüne hizmet edenlere son derece hürmetkardır.
Gerçek aşıklar gibidir; kıskanmaz. Sevgilisinin sevildikçe güzelleşeceğini bilir. Sevmenin gururu
yegane süsüdür.
Ülkücünün en çok dinlediği "nasihat" tır. "Yapma " derler, " hayatını heba etme" derler, "gününü gün et"
derler. O kadar çok sey söylerler ki, hiç bitmez. O hepsini dinler, ama hiçbirini tutmaz, gene bildiği
gibi yaşar.
Ülkücülerin en amansız düşmanlari "eyyamperest" lerdir. Menfaatlerine tapan bu adamlar, daha çok
kazanmalarına, daha rahat yaşamalarına mani olacak sanırlar da, ülkücüleri ezmeğe çalışırlar! Ne garip
tecellidir ki, ülkücünün gayretlerinden en çok faydalananlar da "eyyamperest" lerdir.
Gün gelir, ecel hükmünü icra eder, ülkücü dünyasını değiştirir. "Kalabalık" o'na acır, daha iyi yaşamış
olmasını temenni eder. Halbuki o, inançları uğrunda yaşamanın hazzını tadamadıkları için ömrü boyunca
"kalabalık"a acımıştır.
Anlaşılmamaları mümkündür. inandıkları fikirlere, anlama özürlü tiplerin, gerizekalı olduklarını gizlemek için laf atan kişilerce de tepkiler gelebilmektedir.. Eh ne demiş şair eşref: Eğitim cehaleti alır eşeklik baki kalır
