doğuda daha bi yaygındır bunlar. ama öyle idealist falan olduklarında değil tek amaçları çevre yapıp arkalarını sağlamlaştırmaktır(!) ocağa gitmeden sigaraya başlarlar, sigara içmeyen giremiyo heralde. ona buna döverim söverim keserim havasındadırlar ama boştur tabi hiç bişey de yapamazlar. hepsinin yürüyüşü aynıdır (omuzlar kasılıp yere doğru, boyun vücuttan bağımsız ileridedir). sol görüşlü olanlara şeytanmış gibi bakarlar.
tabi bu söylediklerim geneldir, hepsi böyle olmayabilir.
artık olmayan gencliktir. arada bir ortamın provake edilmesi gerektiğinde, ellerine tutuşturacağınız birer dal malbuşa koşan kişiler bu işi idare ederler bu zamanda.
adı üzerinde, belli bir ülkü sahibi olan gençliktir. (bkz: Ülkücü) demek idealist demek olduğuna göre, belli bir ideal sahibi olmaları beklenir. Zira ülkücülük (actual idealism) teorisinin kurucusu Giovanni gentile belli idealleri olan ve aksiyondan kaçınmayacak insanlara hitap etmişti. italya'da onun teorisini benimseyenler nasıl savaş yorgunu italya'yı ayağa kaldırıp, saygın bir konuma getirdilerse, Türkiye'deki takipçileri de genç cumhuriyeti ayağa kaldırmak ve dünyada söz sahibi olmak amacını gütmüşlerdi. ülkücü gençlik ismini hakeden o neslin son mensupları da ya sokak ortasında anarşist kurşunlarına hedef oldular ya da darağaçlarında sallandılar. hayatta kalanlar ise ideallerini rafa kaldırıp köşelerine çekildiler.
Kısacası, bugün türkiye'de artık varolmayan gençliktir ülkücü gençlik.
sağda solda olay çıkaran, okullarda kabadayılık yapan tiplere ülkücü gençlik demek mallıktır. onlar da zaten kendilerini ülkücü sandıkları için maloğlu mallardır.
