vatan,millet,sakarya deyip dinden imandan namusdan bahsedip her gördükleri kızlara mutlaka asılan toplu taşıma araçlarında o çok bahsettikleri namusu sallamayıp kadının kızın ortasında uçkur muhabbeti yapıp uyarmaya kalkışanlara dayılanan;kendilerinden zayıf birini gördükleri zaman ezmeye çalışan,hayal ettikleri türk-islam birliği tamamen bir ütopya olan kendileriyle çelişki içindeki topluluk.
bir zamanlar beynim çalışmaz iken takıldığım, bir kız için dövüp beni fesh ettikleri, chp ilçe başkanının oğlunun bile görev alıp reis olduğu beyaz çöraplılar tayfası.
işi gücü onu bunu dövdüm demekden ileri gidemeyen küfürden ve hakaretten ibaret bir kültüre sahip(cahil öfkesi) , emperyal devletlerin maşası olan gençlik...
kendini her yerde söylem ve eylemleriyle belli eden bir nevi sosyopattır, olamadıkları şeylerin öcünü almanın bazı kişilere artislik yapmaktan geçtiğini zanneden değişik kişilikler, psikolojinin inceleme konusu.
olayları bozkurtlu kolye takmak, ülkücü yeminini ezberlemek, bi de hedef turan rehber kuran sözünü günde 4500 kere söylemektir. genelde ülkü ocaklarında bütün gün çay içerler. ha bi de kuzu neyin çevirirler. ***
korkakdırlar arkalarını kollamak için ocaklarda toplanırlar çoğuna sorsan "dokuz ışık"larını elmalarını bile bilmezler.entry girmeye bile değmezlirde de neyse.
gördüğümüz kadarıyla liselerdeki çevre-arka arayışındaki gençlerden beslenen gençliktir. sol görüşlü gördüler mi deymeyin keyiflerine, neden mi, çünkü nasıl olsa yeterli sayıda adama ve rakibi çökertecekleri tenha bir ana sahiptirler.
(bkz: ne gördüysem o)
En cok potansiyelin oldugunu inandigim ancak parti tarafindan hic deger verilmemis ve egitilmesi bilinmemistir. Zamaninda yardim adi altinda mafya tarafindan mhp'ye bagislanan paralarin bir kismi ulku ocaklarinin verimliliginin arttirilmasi ve genclerin egitimine ayrilmamis hata edilmistir. Potansiyeli olan ama tabiiki yeterince verimli olmayan bir baska yapidir.
80 li ve 90 lı yıllarda sağ kültüre ait en önemli isimleri ve kaynakları barındıran ülkücü gençlik zamanın rüzgarı sayesinde toz toprağa karışmış durumdadır. türkiyedeki en sağlam yazarlar (sağcı yazarlar) mhp kökenli idi. hepsi bir yaprak gibi teker teker ayrıldı gittiler. rahmetli başbuğ son günlerini anap-dyp partilerini birleştirme projeleri ile geçirdi. gerçi hoş- dyp mhp nin meclisteki temsilcisi oldu ama...
rahmetli belli bir yaştan sonra aksiyonu yakın kurmaylarına devretti. kavgasız gürültüsüz bir toplantıya şahit olamadım. iftar yemeğinde dahi kargaşa ve kavga çıkartan bir yığından gerçek ülkücüler ümidi kesti artık. şu an ise; meclis ağzına kadar tıka basa mhp li olsa ilgimi çekmiyor.
bahçeli döneminde ise bu hır gür azalmış gibi görünüyor ama ortada ideal(ülkü) yok.
bir partinin -ülkemi seviyorum o yüzden beni seçin- gibi saçma bir oy isteme tekniği olamaz. herhalde seveceksin. ben, diğerlerinden farkın ne onu istiyorum. sen ülkemi seviyorum yetmez mi? diyorsun. bana yetmiyor.
ülkücü gençlik sorunsalı ise harbiden bir yara artık. yani hangi ülkücü genci bir enstrümana, bir sanata, bir bilim dalına yöneltebilir ocak yönetimi. yöneltemez çünkü kendisi bilmiyor zaten.
daha doğrusu ocağa başkanlık edecek adam gibi adamı buldukları zaman şükrediliyor, bırak sanatı edebiyatı...
aşağıdaki sanattan siyasete edebiyata ait isimler belli yaş grupları için hiç te yabancı olmasa gerek...
şimdi neredeler acaba???
mim kemal öke
agah oktay güner
yavuz bülent bakiler
ilham gencer
ömer öztürkmen
ozan arif
uğur ışılak
'ülkücüler şekilci yeaaa' diye gördüğü 3-5 çapulcuyu bu başlık altında tasvir edenler ve bu 3-5 çapulcu yüzünden genelleme yapıp kendi değerini dolaylı olarak da bakış açısının sığlığını ortaya koyanların okumayacak olduğunu bile bile şu entry numarasını vermek istiyorum: (#7207712)
bugün üsküdar'da, 15-20 tanesini bir arada gördüğüm gençlik.
beşiktaş-kabataş iskelesinin önünde, yüzleri denize dönük şekilde elleriyle bozkurt işareti yapıyorlardı.
1-2 dakika durdular öyle. uzaktan baktım, çoğu liseli genç.
e ne olmuş? liseli gençler komünist olunca, islamcı olunca güzel de ülkücü olunca mı fena?
bilmiyorum, bilemiyorum.
lise zamanlarımda "ocağa çekilmek" korkusuyla ülkücülerden uzak durmalarımızı, sultanahmet kitap fuarında kendileri hakkkında olumsuz laflar etmiş bir derginin standını dağıtıp, standdaki kızları itip kaktıklarını hatırlayınca "evet, fena!" diyesim geliyor.
hiç ağızlarından düşürmedikleri "delikanlılık" böyle birşey değildir inşallah. şahsi problemlerinin intikamını almak için "ülkücüler için şöyle böyle diyor" diye hasımlarını abilerine şikayet edip, bir ton sopa attırmak, kitap standı dağıtmak, savunmasız kızcağızları itip kakmak, delikanlılık denen şey değildir inşallah.
sorun şu ki, ülkücülüğün enetelektüel bir altyapısı yok. yahut var da, kullanılmıyor, işlevini yitirmiş.
bir ülkücü entelektüel görmek isterim. şu, üsküdar'dakilerin arasından 5 tanesi mürekkep yalamış adam olmalı mesela. aralarından biri kavga edecek olsa, "dur, ne yapıyorsun! ülkücüyüz biz, bize yakışmaz!" dese.
bu şiddete meyyalliğin tek sebebi entelektüel birikimin eksikliği değildir elbette. yeniyetmelik falan da değildir, ama nedir bilmiyorum.
türkiye'de imaj sorununu en ağır yaşayan güruhtur ülkücüler. peşinden de polisler gelir.
gençler korkar bunlardan...
