muzu muz değil, çikolatası çikolata değildir. Sanki bir iksir gibi tadı olan atıştırmalık bisküvi. "ölmeden önce yenmesi gereken gıdalar" diye bir liste varsa o listede yer alır.
sütle beraber tüketildiğinde sütün içilebilirliğini arttıran, bi dönem fena sardığım güzelliktir. kanımca minik olanlarında aslındaki başarı yakalanamamıştır. ayrıca özenle muhafaza edilmelidir ki paket açıldığında leblebi tozu kıvamına gelmemiş olsun. zira kendisi çok hassas ve kırılgan bir arkadaşımızdır.
ortam zulalarının vazgeçilmezi olan, muzlu ve proteinli olduğu için vücut yapma yarışında olan salon çocuklarını da yemesi için kolaylıkla ikna edebileceğiniz, çay kahve ve süt ile de gideri olan nadide tattır.
çokoprens daha gevşek ve aromasızdır. probis taş gibi kalıbın altında aromatik kremayla öne çıkar. amma velakin şunu unutmamak lazım, çokoprens bir külttür. tarzının ilk temsilcisidir, klasiktir. karşılaştırma yapılması mümkün değildir. 1977 yılından beri üretilen ve üretim bandında reklamı olmadan satışı bu kadar yüksek olan bir ürün daha ülker tarihinde görülmemiştir. çikolatalı gofret klasikleşirken harcanan reklam parası büyük ihtimal çokoprens tarafından subvanse edildi. çokoprense saygıda kusur etmeden, probisin tadını çıkarmak gerekli olan, adaplı davranıştır.
