probis, yıllarca çokoprens'in gölgesinde kaldı. eziklediler, hor gördüler, minibüsten inerken aracı hareket ettirdiler, otomatik kapıya sıkıştırdılar, beyaz giydirip yağmur yağdırdılar, üst kattan kafasına tükürdüler probis'in. çokoprens'e yeni yeni ambalajlar yapıp rafların en üst tarafına koydular, altlara sakladılar probis'i.
provitaminliydi, muzluydu probis ama bir gün çıkıp da bunların havasını atmadı, çokoprensi kenara çekip "sen bir ekmek kaç lira bilir misin?" diye darlayıp vicdan yapmadı. 'kardeşimdir' dedi sineye çekti.
canım probis, seni hep çok sevdim, seni içinde yaşadığım bu kapitalist dünyaya rağmen çok sevdim, kokun bana hep huzur verdi, unutma seninle ölmeye geldik!
ülker bunun da tadını bozmuş bize cargill ile nişasta bazlı şeker yedire yedire hepimizi kanser ettikten sonra bir de hastane açarlar parayı ordan da kırarlar.
