japonya'da ikinci dünya savaşı sonrasında kalkınma için tüm kamu kurumlarında yapılan mesai sonu duyurusu.
alalım türkiye'ye uyarlayalım.
70 milyon nüfus. 10 milyon kamu personeli. herbiri 5 dakika fazla çalışsa
10 milyon x 5 = 50 milyon dakika--> 833.334 saat---> 34.722 gün---> 1157 ay---> 96 yıl.
bir memur 25 yıl çalışıyor diyelim, bu fazladan çalışılan 5 dakikalar yaklaşık 4 memurun işe alınmasını engelleyebilir. dur ama hemen kızma zaten işsizlik var kimi işten çıkarıp neden iş imkanını kısıtlıyorsun deme.
1 memur ortalama 1000 ytl maaş alıyor desek; 1000 x 12 = 12.000 ytl---> 25 yılda 12.000 x 25 = 300.000 ytl eder. 4 memur için rakam 1.2 milyon ytl ( 1 trilyon 200 milyar) bir bu kadar da aile ve onlara da sağlanan sosyal güvenlik masrafını ekleyin, eder yaklaşık 2.5 trilyon.
bu parayla iki fabrika kurulur mu? kurulur. hergün bu fabrikalardan iki tane kurulabildiğini düşünün. her fabrikada 20 kişi çalışsa. eder 40 kişi ve aile 4 kişi olsa 160 kişinin karnı doyar. türkiye'de işsizlik var değil mi?
aferim. ama tespitçi siyasi değil tedavici siyasi istemek de hakkımız. sanırım seçimler de bu isteklerimizi duyurmak için varlar.
şahsen ülke için 5 dakika çalışırım. ama birileri bana güvence versin mutlaka. desinler ki bu elde edilen gelir başkasının cebine gitmeyecek. namuslu kişiler tarafından ülke insanı için harcanacak. hayal gibi.
görüyorsunuz işte, öyle bir ülkedeyiz ki, namuslu olmak ülkeyi sevmekten çok daha zor !
ülkeyi çalışanların bizzat yönetmesi halinde güven sağlanabilecek projedir. evet herkes çalışsın, ama başta partilerin değil yine çalışan işçilerin olması gerekir. yani ülke komünizm ile yönetilmelidir de diyebiliriz.
notepad: komünizm'i sscb ya da çin komünizmi olarak değil de, sözlük tanımı ile ele alarak değerlendirin.
