şimdilik sadece üçe bölündüğü için bile sevinmeme neden olan durum. tamamen recep tayyip usta'nın (!) başarısıdır. artık hepimiz birbirimizden nefret ediyoruz. bizi birbirimize bağlayan barış, kardeşlik, sevgi, vatan ahahafdsfsf... yok yok devam edemeyeceğim, bunların hepsi teferruat artık. ülkeyi üçe böldü büyük usta. batıda (ustanın deyimiyle) çapulcular ve kemalistler, ortada anadolu yobazları ve son olarak doğuda kürtler olmak üzere üçe bölündük. şu anda sınırlar belli değilse bile, hâlâ hepimiz türkiye cumhuriyeti vatandaşı olsak bile aramızda türkiye cumhuriyeti vatandaşı olmaktan artık utanır hale gelen pek çok insan var, ben de onlardan biriyim. ''siktir git o zaman'' diyenleri ciddiye alıyorum, para biriktiriyorum. birbirimize saygı duymayı öğrenemediysek bölünelim arkadaşım, hiç boşuna vatan millet sakarya edebiyatı yapmayın. büyük usta'nın toplum mühendisliği meyvelerini vermeye başladı, artık genlerimize işlenmiş kin ve nefret. biz barış içinde bir arada yaşayamayız, bölünelim. en azından hâlâ türkiye'de yaşamak isteyenler barışçıl bir şekilde ayrılsın birbirinden, istemeyenler de (andavalların tabiriyle) siktirsin gitsin.
belki 5, belki 10, belki de 20 yıl sürecek bu hapsedilmişlik duygusu ama bir gün siktir olup gideceğim. siz de bölünün artık, bir arada yaşamayı öğrenmek bile istemiyorsunuz. bölünün ulan!
yakın gelecekte dörde, beşe hatta altıya bile bölünebilecek duruma geldiğimizi gösteren durum. biz bir arada yaşamayı hiçbir zaman öğrenemedik. bize bir arada barış içinde yaşamayı atatürk bile öğretemedi, osmanlı'nın yükselme ve duraklama dönemindeki hoşgörü ve bayındırlık politikaları bile bizi bir arada tutmaya yetmedi. e o zaman ne sikime hâlâ bir aradayız lan, bölünelim gitsin anasını satayım. hiç boşuna ''kurtuluş savaşı, şehitler, baban kim bilemezdin şerefsiz'' diye kafa sikmeyin, daha o dönemlerde başladı kopmalar. atatürk zoru başardı ve tarihe geçti fakat kendisinden sonra gelenler her şeyin içine etti ve biz birbirimize düşman kesildik yine.
hâlâ linç edilmediğim için kendimi şanslı saymama sebep olan durum. bu durumu birkaç sene önce belirtseydim ne bölücülüğüm kalırdı, ne vatan hainliğim. fakat öyle bir hale geldik ki ben bile bu kadar duygusal yazıların ardından linç edilmek bir yana en ufak bir küfür bile yemiyorum. işte geldiğimiz nokta bu. artık insanlar eskisi kadar ikiyüzlü değil, açık seçik ifade ediyorlar nefretlerini. büyük usta (!) sağolsun.
bu tespiti yıllar önce zülfü livaneli de yapmıştı. adama hakverecegim aklımdan geçmezdi. içerde düşman yaratabilirsin, insanları birbirine düşman edebilirsin ama uluslararası organizasyonlarda gerçek durum her seferinde ortaya çıkıyor. hala görmemekte inat edenler var o kötü. herşey ortada aslında.
