Şahsi kanaatimce kimsesizlik hissiyatı.
Hoş, bu da sorun değil, sonuç oldu.
Toplumsal meseleleri dahi bireysel halletmek zorundayız.
Bireysel konulara değinmiyorum dahi.
Özetle ve açıkça söylemek gerekirse, götümüzden başka güvenecek bir şeyimiz yok.
yasaklar . herşey yasaklanıyor sonra da millet bir şekilde bu yasakları aşmaya çalışıyor. daha sonra suçlu millet oluyor.amk sosyal medya çökmüş durumda.
Depremde insanlara moral verecek yerde şerefsizlik yapmak.
Biraz değerlerimizi analım bu zor, sıkıntılı günlerde.
Not: Ayrıca ilk kez deprem hissettim. Televizyonda TRT Okul'da belgesel izlemekten daha korkunç bir şeymiş.
Titre titre nereye kadar vallahi usandım.
“hatalı olduğunu kabul etmeme, yanılmış olabileceğin ihtimalini aklının köşesinden dahi bile geçirmeme” durumu bunlardan biridir.
toplumca ve devlet erkanlarınca bir silkinip düzelmiyorsak, büyük bir faciada dahi sorumluluğu kimse üzerine almıyor ve hatalıyım diyemiyorsa, herkes hep en doğru ve tartışmasız haklıysa; birşeylerin düzelmesini beklemek fuzuli bir bekleyişten başka birşey olmuyor.
