saha dışında yoğunlaşan ve aslında takımlar üzerinden sidik yarıştırmaya dayanan kültürdür.
hayatta hiçbir becerisi olmayan zevatın alex in, querizma nın, arda nın ayak kıllarından kendine pay çıkarıp, tatmin olma çabasıdır.
medyayı da bu yola baş koymuşluğu ile ayrıca tebrik etmek lazım. ülkemiz yaklaşık bir haftadır, geceli gündüzlü süren, yaş çıkmazları ile yıpranırken, en sonunda zorla bir genelkurmay başkanımız oluyor ve ana haber bültenlerinde ışık koşaner le yüzyılın ilk galatasaraylı genelkurmay başkanımızın olduğu dillendiriliyor. ülkesine 40 yılını vermiş bir paşanın 45 saniyelik hayat özetinde galatasaray a bile yer var. mesele galatasaray, beşiktaş, fener meselesi değil, mesele bizim futboldan anladıklarımız ve aldıklarımızdır.
mesele ülkemde statlarda ağız tadıyla futbol izlenememesidir. mesele futbol ve spor kültürümüzünde, etiğimizinde olmaması, olamamasıdır.
futbol tüm dünya da pazarlaşmış bir spor musabakasıdır ve sırf bu yüzden, rant için kavgalar her türlü yolla körüklenir. benim anlamadığım milletin cebini doldurması için biz neden birbirimizi doğruyoruz, birbirimize sövüyoruz. tamam deşarj oluyorsunuz da, birbirinin anasına bacısına sövmeden deşarj olmanın milyarlarca yolu var. mesele bizim deşarj olurken, aynı zamanda değerlerimizden, insanlığımızdan, edebimizden, onurumuzdan, sağlığımızdan ve de hayatımızdan olmamız.
futbol oynamakta, izlemekte, konuşmakta eğlenceli ve zevkli bir uğraş olması gerekirken, bizim ülkemizde neden işkenceye dönüşüyor. fairplayin sahalardan önce, evlerimize, işyerlerimize, internetimize ve topyekün hepimize uğraması gerek miyormu?
