uzun bir zamandır tüm kalbimle ve mantığımla, hiçbir şeyi istemediğim kadar istediğim bir şeydir.
yüreğim ağzımda yaşamaktan, kendim için, sevdiklerim için endişelenmekten, şunu yazarken bile "ulan tespit falan ederler yok yere tutuklanmayalım" korkusundan; taksim'de, Kadıköy'de havaalanlarında, ankara kızılay'da ve bunlar gibi kalabalık merkezi yerlerde bulunmaktan, bulunup da pisi pisine patlayıp ölmekten korkmaktan; patlayanlara, ölenlere, ölenlerin her birinin ailelerine, yaralananlara, psikolojisi asla düzelmeyecek olanlara üzülmekten, kahrolmaktan, helak oldum. h e l a k o l d u m.
neymiş, türk vatanını bırakmazmış.
türk vatanını bırakmaz da kardeşim, vatan mı kaldı elimizde, birlik beraberlik mi kaldı, birlik olacak, millet olacak insan bırakmıyorlar ülkede insan!
ben gerçekten yitip gitmek, ölmek istemiyorum.
ben korkmak istemiyorum.
ben bunları düşünmek bile istemiyorum.
ve hatta her insan için bunları diliyorum.
bu yüzden de bu ülkeden, bu ülkeyi hatırlamak bile istemeyeceğim güzellikte bir ülkeye siktir olup gitmek istiyorum.
Yandaşların tekeline geçmiş tutumdur. Malum, önce hastalıklı akp zihniyetine oy verip, memleketin içine ediyorlar, sonra gri pasaport çıkartıp, bizi çoh gısganan Almanya'ya kaçıyorlar. Dahası akp'ye oy vermeye oradan da devam ediyorlar.
Yeryüzü daha müptezel bir güruh görmüş müdür bilemem...
