sokağa çıkıp biraz gözlem yaptığınızda altına imzanızı atacağınız tespit.
gülen insan yok etrafta, mutlu kimse kalmadı.
tramvayda, dolmuşta, sokakta, işyerinde hep mutsuz, karamsar insanlar var.
yıllarca süren bu baskı sonucunda da görüyoruz ne halde olduğumuzu.
tahammülsüzlük, agresyon had safhada.
yazık bu insanlara be.
Kutuplaştık iyice, zıt görüşlerin birbirine tahammülü yok. Baskıcı bir ortamdayız, basın özgürlüğü kalmadı, pkksı bir yandan fetösü ışidi öteki yandan uğraşıp, daha doğrusu kıvranıp duruyoruz. Nasıl normal olsun psikolojimiz iktidar bile normal değilken?
