Şahsen ahlak kavramının da geriye kalan herşeyle beraber anlamsızlaştırldığını düşünüyorum. Ahlak dediğimizde insanların cinselliğini öne çıkarmasına yönelik fikirler dile getiriliyor (bkz: Türkiye cinsel açlığın afrikasıdır)
Olması gerektiğini düşündüğüm ise işine özveri ile bağlanmayan, geleceğe katkı sağlamaya çalışmayan, hayatta kalma modunda yaşayan insanların ahlaksızlıkla yargılanması gerektiği. Çünkü çocuğuna öğretmediğin her adabı muaşeret kavramından her öğrettiğin küfür ile sorumlu olduğun problem insan evriminden daha azını etkilemiyor. Herkesin birbirine bağırdığı küfürün sıradanlaştığı ve genel jargonun faydadan uzak bir hale geldiği bir gelecek bizi bekliyor. Biraz naif olacağım ama herkes kendine ait birkaç adım atsa belki herşey biraz daha iyi olur.
Kendi adıma küfür etmenin içeriğinin cinsellikten başka birşey hakkında olmadığı idrakiyle beraber bir yılı aşkındır küfür etmiyorum. Yeri dediğimiz yerde bile bi olmamışlık hissettiriyor. Benim gibi 5 yakın arkadaşınız olsa bir ihtimal daha az küfür edersini örneğin. (Öne çıkmak değil örnek verme amacı güdüyorum)
Sadece dil odaklı olmamak adına çöp üretmemeye ve çevreye daha duyarlı olmaya, su tüketimine de dikkat etmeye çalışıyorum. Biraz farkındalıkla ve biraz çabayla küçük de olsa bir fark yaratmaya çalışıyorum.
Ülkede ahlaksızlığı yayan kesim dili bozanlar, işini doğru yapmayanlar, gelecek nesile doğrudan veya dolaylı zarar verecek herhangi eylemde bulunanlardır. Bunları normalleştirenlere ahlaksız gözüyle bakmazsak hiçbir şeyin gelişmemesine şaşırmamak gerekir.
Şimdi müge anlı diycem ama...
Harbi tuhaf ancak aile içi ahlaksizliklari , seri katilleri, çocuk kacakciligi falan hep ondan öğrendim.
Ha pekii bunlar bu ülkede nasıl ortaya çıktı derseniz tabiki irfansizliktan. Yani ruhsuzluktan. Matematigi çok iyi yapmanız sizi iyi bir insan yapmaz. Biz bunu anlamış değiliz.
