attila ilhan sevdalısı bir yazar.
şiirin sahibi gözümdeki en büyük yazarlardan olduğundan mütevellit nick altı açayım dedim.
gözlerin gözlerime değince
felâketim olurdu ağlardım
beni sevmiyordun bilirdim
bir sevdiğin vardı duyardım
çöp gibi bir oğlan ipince
hayırsızın biriydi fikrimce
ne vakit karşımda görsem
öldüreceğimden korkardım
felâketim olurdu ağlardım
ne vakit maçka'dan geçsem
limanda hep gemiler olurdu
ağaçlar kuş gibi gülerdi
bir rüzgâr aklımı alırdı
sessizce bir cıgara yakardın
parmaklarımın ucunu yakardın
kirpiklerini eğerdin bakardın
üşürdüm içim ürperirdi
felâketim olurdu ağlardım
akşamlar bir roman gibi biterdi
jezabel kan içinde yatardı
limandan bir gemi giderdi
sen kalkıp ona giderdin
benzin mum gibi giderdin
sabaha kadar kalırdın
hayırsızın biriydi fikrimce
güldü mü cenazeye benzerdi
hele seni kollarına aldı mı
felâketim olurdu ağlardım
uzunca bir zaman sonra tekrardan nickaltı girmem gerektiğini düşündüğüm yazar. neden diye soracak olursak buna yazarın sohbeti, muhabbeti ve kafasının güzelliği ile insanda güzel anılar bırakıyor olması olarak sıralayabilirim.
özellikle düşünce yapısı, toplumsal kriterlere olan düşünceleri ve kendine olan inanışı ile gerçek anlamda bir birey olma yolunda ve büyük yol katetmiş durumda.
kişisel kazanımları yanında, kendinde her gün farklı anlamlar keşfediyor olması onun hoşuna giderken; bu keşifler de bana sorgular yöneltmesi ve benimle paylaşması da bir o kadar değerli olduğu için sevdiğim yazar sıfatını kazanmıştır.
deli dolu, az biraz yaramaz, kendince planları olan, sevgi ve saygının mantığına erişmiş ve kendinden kaçan kişilere karşı hep bir "neden?" sorusunu soran yazar.
