insanların ankara'dan öteye geçmekten korktuğu fakat hakkında bol bol atıp tuttuğu doğu illerinde en az 5 sene görev yapmış insanların çok da haklı oldukları istek.
ama bir de bu öğretmenler içinde çalıştığı kuruma, öğrencilere, yaşadığı şehire 24 saat bok atan türleri vardır ki bu zihniyetle nasıl öğretmenlik yaptıklarını düşünürdür insanı. tek amaçları kaçıp kurtulmaktır ve tüm zamanlarını maaş ve kaçış hesaplarıyla geçirirler.
şükürsüzlüktür. atamadan önce 'neresi olursa olsun giderim yeterki atanayım' diyen insanın atamadan sonra yer beğenmemesi ve onun yerinde olmak isteyen yüzbinlerce kişiyi düşünmemesidir.
yakınlarla birlikte olma isteğidir. insan her zaman ister ama hep zararını görür. uzakta olmak iyidir aranız açılmaz. ne demiş şeyh edebali hazretleri:
-Sevildiğin yerde fazla durma!
hiçbir abes tarafı olmayan, her insanın memleketinde çalışma isteğinden doğan bir istek türüdür. öğretmen olan kişi insansa, gayet normaldir.
lakin insan olmayan bir öğretmen gördüyseniz, o hayatı öğretiyordur...ders değil. (bu tür şahıslar memleket arzusu da gütmezler)
