Bizzat duyduğum ve son 12 yıldır da etkisinden çıkamadığım olaydır...
Olay şu..
ilkokul 4. sınıftayız o aralar,bebeyiz daha. Okula yeni bir resim öğretmeni (veya müzikte olabilir sadece gereksiz bir ders olduğunu hatırlıyorum) gelmişti...
Doğal olarak klasik ilkokul tanışma olayı yaşanacak, sırası gelen ayağa kalkarak ismini memleketini ve babasının mesleğini (ne gerek varsa anlamadım) tanıtacaktı....
Başladık 1...2...3...4.. derken sıra yanımdaki bebeye geldi. (aybükeydi galiba adı)
Bir duraklık yaşadı,gözleri boşluğa baktı bir an... bir tuhaflık vardı ama çözebilmek güçtü.
Adını söyledi... sesi titremeye başladı.
Annesinin adını söylediğinde gözleri doldu...
Ve babasının adını söylemek yerine "öğretmenim benim babam öldü" dedi ve ağlamaya başladı...
Düşünsenize bazı çocuklar, ben dahil, babasının mesleğini söylemekten dahi utanırken (çocuğuz tabii) onun babası yoktu...
