öğretmene -anne veya - baba diye hitap etmektir. özellikle ilkokulda başa gelen durumdur. aniden çıkar ağızdan.engel olmazsın. eğer bu durum daha büyük yaşlarda başa gelirse rezillik seviyesi de artar.
(bkz: öğretmene aşkım demek)
Öğretmene anne veya baba demek, asker dönüşü anne veya babaya komutanım demekten çok daha farklı birşey olmasa gerek. Alışmışlıkların tavan yaptığını, milli benimseme değerlerimizin ne derecede yukarıda olduğunu gösteren güzel bir örnek. Ayrıca yanındayken kendini güvende hissettiği bir takım birimlere karşı duyulan benimseme yoğunluğu da olabilir.
ilk okulda başıma gelmiş hadise. zaten öğretmenimi sürekli anneme benzetirdim, gözlükleri filan. o da beni çok severdi zaten, bişey dememişti. ** (bkz: yaşasın okulumuz)
henüz lise yıllarında iken gençten bir erkek hocaya 'aşkım' demek ile kıyaslanamayacak gaftır.
ders matematiktir, test çözülmektedir. kız öğrencilerden biri sıra altında sevgilisinden gelen mesajı okumaktadır.
hoca: evet arkadaşlar hangi soru?
bir yandan dersten de kopmak istemeyen kızımız atılır:
aşkım on!
akabinde, kızaran yüzler, kahkahalar vs. hocanın anlayışı, kızımızın durumu şakaya vurması, sınıf arkadaşlarının şakayı desteklemesi ile şok çabuk atlatılsa da hatırası silinmemek üzere zihinlere kazılır.
