cumhuriyet'in kuruluş döneminde aldıkları aylık 23 cumhuriyet altını'na denk gelen meslekten olan kişiler.
bu günümüzde 9600 lira civarında bir miktardır. günümüzde aldıkları aylık ise 4 cumhuriyet altını etmektedir.
yokluk döneminde verilen bu aylık sanırım kamal atatürk'ün eğitime ve eğitimciye verdiği değeri anlatmıştır. bir de merkez sağ takımının eğitim ve eğitimciye vermedikleri değeri göstermiştir.
çocuklarınıza isteyerek ya da istemeyerek bu şekilde öğretmenlerini sevmemeyi, saygı duymamayı öğretiyorsunuz ya, en çok da size ve dolayısıyla yine kendilerine zarar veriyorlar hayat boyu. çünkü bir çocuk, sevmediğinden ve saygı duymadığından kesinlikle öğrenemez. çünkü öğrenmenin birinci kuralı bilgiye duyulan heves, dolayısıyla öğretene duyulan sevgi ve hürmettir ilkin. sevgi ve saygı ise hayata karşı bir tutumdur, kişilerle, olaylarla veya olgularla alakası yoktur. ve saygı dediğimiz şey öteki'ne, sana ait olmayana duyduğun sevgidir her şeyden önce.
şöyle bir gerçek var ki, günlük kırk dakikadan on ay bir şekilde geçer o ders. sabrınız tükenip, çaresiz kaldığınızda nihayetinde bir meslektir ve bir şekilde, her türlü olumsuzluğa rağmen hevesli olanlarla yapılır. fakat sonrasında hayat boyu size yapıyorlar o saygısızlıkları unutmayın. ve şu da bir gerçek ki birbirlerine vermiş olduğu zararlar çok daha kötü. bırakınız öfkelendiklerinde, oyunlarında bile birbirlerine karşı son derece acımasız ve sevgisizler. ve sevgisizlikleri öğretmenlerinden öğrenebilecekleri bir bilgi, öğretmenlerinden tamamlayabilecekleri bir eksik değil. sevilmeyi bilmeyen çocuk sevmeyi beceremiyor maalesef.
yukarıda verilen bu kötü öğretmen örnekleri vardır doğru belki liselerde, fakat ebeveynlerinin iletişim dahi kurmak istemediği bu öğrencilerin otuz tanesini bir sınıfta sizi dinlemeye ikna etmek, kabul edilmeli ki, büyük bir sabır ve beceri örneğidir fikrimce.
Kendi söküğünü dikemeyen meslek grubudur, öncelikle bunu görmüş olduk.
Şunu iyi anlayalım öğretmen, öğretendir.
Eğiten evindekilerdir.
Sana travma yaratan öğretmenin yüzünden koca bir meslek grubuna bok atmak eğitimsizliğinin sonucudur.
Ve yazık ki eğitim sonradan olmuyor, ya çocukken eğitiliyorsun ya da böyle kendini entelektüel sanan bir cahil oluyorsun.
Kanımca öğretmenlik algılandığı gibi dersi anlatıp çıkmak ya da sınavı yapıp gitmek değildir. Yıllar boyu bir öğrencinizin çevresine anlattığı okul hatıralarında yaşlanmaktır.
Bir insanın daha da önemlisi bir çocuğun hayatına dokunabilme yetisi bulunabilen nadir insanlardandır. Önemli olan bu yetiyi olumlu yönde kullanabilmektir.
rahmetli kemal sunal'ın en sevdiğim filmlerinden birisidir. komediliği ile nam salmış birinin, dram konulu geçim sıkıntısından kafayı üşüten bir öğretmeni, ancak bu kadar başarılı canlandırabilirdi.
işte ben de cumhuriyetimizin silahsız ordusunun bir neferi olan, tahta bavullu bir cumhuriyet öğretmeninin evladıyım.
(bkz: tahta bavullu cumhuriyet öğretmenleri)
rahmetli babam yıllarca ülkenin her köşesinde köy okullarında öğretmenlik yaptı.
sadece öğretmekle kalmadı, kaç köyün okulunu yaptı, kaç sınıfın tamirini yaptı, boyasını, badanasını, su tesisatlarını yaptı...
yaz tatili geldiğinde de durmazdık. okul tamir ederdik babamla...
köylülerin bozulan aletlerini tamir ederdik, bir keresinde caminin hoparlörlerini ve elektrik tesisatlarını tamir etmiştik, hoparlörden ezan okunduğunu duyan köylüler allah'a şükretmişlerdi.
işte cumhuriyetin öğretmenleri böyleydi...
ama son zamanlarda böyle öğretmenler göremiyorduk, zira öğretmenlerin hedefleri ve amaçları değişmişti. bunu gözlemliyor, idealist öğretmen göremiyordum son zamanlarda.
bu öğretmenimiz, manisa'nın salihli ilçesine bağlı bir köyün okul müdürüymüş.
8 dönümlük okul arazisine buğday ekmiş, sonra ekinin hasadını yaparak gelir elde etmiş, elde ettiği gelirle de okulun tamiratını yapmış, artan parayla da maddi durumu olmayan öğrencilere yardım etmiş...
işte tam da "öğretmen" olarak tanımlanacak bir cumhuriyet öğretmeni.
cumhuriyetin silahsız ordularının günümüzdeki ender temsilcilerinden biri.
korkuyorum ama, ya bu öğretmen için soruşturma başlatılırsa diye.
çünkü burası türkiye...
sen öğretmensin, yat ve keyfine bak, bankamatikten maaşını çek, biriktirdiğin parayla da araba alım satımı yapsana.
ne işin var buğday ekiyorsun da okulun tamirini yapıp ihtiyacı olan öğrencilere yardım ediyorsun.
türkiye'desin unutma sayın hocam. burada hiçbir başarı cezasız kalmaz...
not: bugün benim babamın ölüm yıldönümü. tam 21 sene oldu kaybedeli ve bugün bana babamı hatırlatan bir öğretmen haberi gördüm. ülkeme dair umutlarım tazelendi...
Ooo genelleme. severim genelleme yapmayı.
Biraz da öğrencileri ele alalım.
Sizin gibi sikiklere öğretmenlik yapmak çok kolay iş çünkü.
Öğrenci ayırmıyorum. Hepiniz mal, anne bana terbiyesi almamış, edep görmemiş birer bok çuvalısınız. Çünkü en iyi genellemeyi ben yaparım.
Babasının mesleğinden utanan okula gelmesin bi zahmet. bizi yokluğunuzla sınayın lütfen. Emin olun çok üzülürüz. Veyahut ailesinden biri ölmüşse benim şuyum vefat etti desin. Bu kadar mı zor amk apaçileri? Sanki ölüm hayatın gerçeği değil, sadece sizin gibi hassas jojukların yakınları ölüyor. Yedi sülalesine küfredilince bu kadar duyar kasmıyorlar la.
Okuyun siz de öğretmen olun, ana baba mesleği sormayın. Hadi bi nesli komple değiştirin, kendiniz gibi duyarlı vatandaşlar (zaaa) yetiştirin.
Tabii önce danla bilic videosu izlemeyi, şu kızı yatağa nasıl atarım olayını aza indirgemeniz lazım. 30 haykünüzle ancak fetö okullarında çaycı olursunuz.
