Farklı nedenlerle olabilir. bazen öğrencilerini güldürür, bazen onları da ağlatır. ben, kapıya çarpma numarası yapmıştım. ama abarttım biraz yere falan yattım. hoca ambulansı aramaya kalkınca güle güle kalktım. ağlamaya başlamıştı ama gülerek biraz.
yalnız o zaman yaşadığımız farklıydı. bizleri de ağlatmıştı. bir arkadaşımızın doğum günüydü. aramızda para topladık, organize olduk, pasta, kola vs. almıştık. ders boştu. arkadaş aldı geldi. koridorda mumları yaktık. hiç kimsenin haberi yokmuş gibi yapıp bir anda iyi ki doğdun diye bağırmaya başladık. arkadaş duygulandı gözleri doldu, hepimize sarıldı. sonra birisinin "öğretmene bakın" demesiyle, arkamızı döndük. öğretmenimiz de ağlıyordu. angelina jolie kadar zengin olsam hepinizi evlatlık edinirdim. hepiniz çok iyi çocuklarsınız. bunu yapmacık olarak söylemiyorum. hepiniz kardeş gibisiniz. bu da mükemmel bir şey, bu devirde artık böyle dostlukların kalmadığını sanmıştım... ailelerinizi tek tek arayıp tebrik etmek geldi içimden, hepinizi çok iyi yetiştirmişler dedi. belki bu kadar övgüyü haketmiyorduk ama o an öyle bir görüntü verdik. sonra içimizde bazılarının da gözleri dolmuştu. biz erkekler ise, sağolun hocam laflarıyla teşekkür ederken, ben de dahil diğerlerinden de eminim, hepimizin tüyleri diken diken olmuştu ve ağlamamak için kendimizi zor tutuyorduk.
önemli not: artı almak için vs. açmadım bu başlığı. hocamı hatırladım. yazmak istedim. yaşanmıştır. yaşanmamış olma ihtimalini aklında bulunduranlar, eskileyebilirler.
