öğrenci milleti aç sefil irfan yuvalarında okuyan gençlerimiz. pazarlık yapmak tabiki hakları. ben öğrenciyken çok fakir bir aile çocuğu olarak sürekli kullanırdım. bir kez eskişehirde kibele kitap evi vardı bilen bilir. kitap okumam lazım ama param yok. arkadaş çevremdeki tüm kitapları okumuşum. kitap evlerinde hergün yarım saat kitap okumalarımla yüzlerce kitabı satın almadan bitirmiş biri olarak evimde insan gibi kitap okuma keyfi yapmak istiyorum. ama kitap alacak para yok. bir arkadaşım hadi kitap kamulaştıralım dedi. ne kamusu ne demek bu dedim. gidip burjuvaların kaynaklarını halka kazandıralım dedi. kitapları çalalım okuduktan sonra öğrencilere veririz onlarda okur halkı bilinçlendirmiş oluruz dedi. mantıklı geldi o anda. arkadaş girdi bir kitap aldı çantasına attı. baktım kimsenin umurunda olmadı. o zman ben giriştim olaya. kitap severiz. onu aldım bunu aldım. çantam doldu belime sıkıştırmaya başladım. artık heryerim kitap dolu. bir adam geldi arkadaşım tamam öğrencisiniz kitap okumak için çalıyorsunuz bişey demedik ama siz tadını kaçırdınız dedi ve güvenliği çağırdı. üzerimden yaklaşık yirmi kitap çıktı. baktım bizim diğer arkadaşta yakalanmış onda da var on kitap. tam polis çağırılacak o günde orada hiç sevmem kendisini ama savaş ay denilen bir adam vardı eskiler bilir onun kitap imzalama günü varmış. biz tabi hem suçlu hem güçlü öğrenciyiz lan kitap okumayalım mı kapitalist pezevenkler diye ortalığı karıştırırken savaş ay geldi noluyor falan sonra tamam dedi. bu çocuklar kitap okumak isteyen gençler polisi çağırmayın kitapları da verin parasını ben verecem dedi. neyse sorun çözüldü kitapların fiyatı kasada toplanıyor bir sayı söyleniyor. savaş ay parayı ödeyecek yanımdaki arkadaşın söylediği sözü unutamıyorum.
öğrenciyim abla indirim yap. bikaç kitap daha alalım.
