bir de tam tersi öğretmenler vardır. tahtaya kalkınca bayılma noktasına gelen öğrencileri alırlar, onları korkularıyla yüzleştirerek korkularını yenmelerini sağlarlar. ellerinin titremesi yüzünden yazamayan öğrenciler, öğretmenle tartışabilecek kıvama gelir. işte o zaman o gözünde öğretmen olur. o zaman saygı duyarsın, zor olan odur çünkü. derste öğret(e)meyip, sorulan soruları çözemeyip, sınav zamanı oradan buradan zor soru toplayıp artislik yapmak kolaydır. o öğretmenler şunu da unutmasınlar notla korkutulamayacak öğrenciler vardır. bekledikleri sadece insanlıktır.
üniversite hocasıysa yaz okulundan gelcek olan paraları düşünüp zevke gelen hocadır... öğrencinin ne hissettiği umrunda değildir kafasında belli bir limit kurmuştur sınava şu kadar öğrenci giriyorsa şu kadarını geçiririm şu kadarı kalır gibisinden...
(bkz: semih hoca)* rivayete göre bu yıl 430 kişi sınava girmiş hoca 130 kişi geçer demiş...
(bkz: şadi)*bunda belli bir oran yok adamın kafası güzel, teşkilattan 2 kişi geçti bende o kağıdın aynısını vermiştim beni geçirmedi şaka mı bu ? adam nerdeyse kendini altınla kaplattırcak...zengin züppe.
çözüm kağıdı elinde olmadan kendisinin bile çözemeyeceği soruyu "bu soruyu çözebilmek için tüm konuya hakim olmalısınız bu onun sınavıdır aslında" safsatasıyla sınavda soran, sınavdan sonraki hafta soruyu çözün çok merak ettik deyince tahtada yarım saat debelenip odasından çözüm kağıdını alıp tamamen tahtaya geçiren ilginç hocadır. (kağıttan tahtaya yazması bile 25-30 dk. sürmüştür) var böyleleri...
öğrencinin gerek sınavda gerek sözlülerde çözemediği soruları görüp bundan zevk alan öğretmendir. ya geçmişte ki öğrencilik yıllarındaki kötü anıları anımsayıp egolarını tatmin eder ya da gerçekten sorunları vardır.
