balayının bittiği andır. lakin seni artık çok zor ve meşakkatli bir hayat beklemektedir. daha askere gideceksindir*, iş bulacaksındır, evleneceksindir, çocuk sahibi olacaksındır, çocuğunu kucağında hastaneye götüreceksin belki, belki sabah harçlığını baş ucuna koymakta zorlanacaksındır, belki işten ayrılıp eve işsiz döndüğün gün senin için bir felaket olacaktır, belki de herşey çok güzel olacaktır. kim bilir?
başta çok mutlu olduğunu toz pembe hayaller çizdiğin fakat o hayallerinin yıkıldığını anladığın andır. kısaca hayatın toz pembe olmadığını, ekmeğin aslanın ağzında olduğunu anladığın an.
bir devrin kapandığı, yeni bir devrin başladığı andır. herşey ilk başta güzeldir, finaller ya da vizeler tarih olmuştur artık. ders notları kağıt yığınından farksız gelir gözüne. sonra hülyalı günlerin bittiğini anlarsın yavaş yavaş, yıllarca yapılan yatırımların karşılığı beklemektedir. harca-harca dönemi bitmiş, kazan-harca dönemi başlamıştır. babadan alınan harçlıklar cebe ağır gelir gibi olur. en fenasıda bekar evinden kopuş anıdır, çok kötü koyar adama. öğrenciliğin bittiği an, hayatın en acı anlarındandır. kurşun yarası gibidir, önce anlamazsın son ahhlarsın...
Aslında her şeyin yeni başladığının ve kalan yaşamın daha zevkli olacağını düşünen hayat çaylaklarını sevindiren ama aslında bir kaç yıl sonra bugün çek ödemesi, ev kirası olmayaydı da sınavım olaydı diye ne kadar hatalı sevinç gösterileri yapıldığının anlaşıldığı durum...
(bkz: Sonun başlangıcı)
her son bir başlangıçtır unutma, yıllar gelecek geçecek önünden, yeni bir hayata; iş hayatına başlayacaksın , okulda iken sadece sınavlara girmek, ders çalışmak, arkadaşlarınla boş vakitlerinde oturup sohbet etmek, canın istemediği anlarda koca vücuduna agırlığını vermiş yorganı kafana çekip uyumak derken, karlı kış günlerinde bir grup olup koskoca kardan adamlar yapıp üzerinde sapıkça düşüncelerle bir hal edilen kardan adam tepesinde fotograflar çektirmek, bitmeyen arkadaş toplantıları derken, işe girdiğin zaman ilk altı aydan sonra anlayacaksın keşke geri dönebilsem de sadece ders çalışıp, sınavlara girsem diye *
milli eğitim bakanlığı ile bağın koptuğu andır ama öğrencinin anlamı öğrenen kişiyse sanırım en son öğreneceğimiz şey, öğrenciliğin hiç bitmeyeceğidir..*
okulunu adam gibi zamanında bitiren * ler için melankolik bir iç geçirme, benim gibi profesyonel öğrenciler için içden ve dıştan geçirilecek bi yerin kalmadığı an.
artık hayata adım atılan andır. gerçi öğrenmenin sonu yoktur, ama öğrencilik vasfı da bir yere kadardır. bundan sonra askerlik, iş-güç, evlilik gibi durumlar vardır. böylece dünyanın en rahat mesleğinin meğerse öğrencilik olduğu anlaşılır.
asıl koyan olay öğrenci pasolarını iade etmekle veya geçerlilikten kaldırılmasıyla birlikte,sinemada ve toplu ulaşımda bilet indirimine gidilememesidir..
1)otobüs ve metroda öğrenci indirimi yapılmadığı andır.
2)baba parasını yiyemediğin andır.
3)manava, bakkala vb. mahalle sakinlerine "abi öğrenciyiz" diye acındırma yapamadığın andır.
25 mayıs 2006 tarihinde 10 40 itibariyle hocaya uzattığım 2 sayfalık final kağıdımla adım attığım olaydır. 6 yıllık çabalarımdan sonra biten üniversite vede toplam 18 yıllık öğrencilik hayatıma son noktayı koyuşumdur. o anki içte olan rahatlığı dünyanın en taş hatunuyla yatmaya bile değişmem
