öğrenci diyince insanın aklına işi gücü olmayan, yediği önünde yemediği arkasında. erkekler için eli otuzbirde, kızlar için ojede farda allıkta tipler geliyor insanın aklına. he tabi istisnaları var. çalışıp okuyanı, bir sürü dertle boğuşanı falan ama biz de geçtik o yollardan hacı birbirimizi kandırmayalım bunlar harbiden istisnalar. - peehhh yaşlandım gibi geldi -
şimdi konunun götüne parmak atalım affedersiniz. insanın öğrencilik yılları en boş olduğu, en sosyal olduğu ve en besleneceği yıllarıdır. gittiğin sinema, okuduğun kitap, tiyatro, kerhane, batakhane, bar, pavyon alayı burada anlamlı ve doludur. sonrasında vakit bulmak çok zor. mezun olursun işe girersin it gibi çalışırsın, akabinde kariyer derdine düşersin falan her şey yalan olur. iş bulamadın diyelim, o zamanda paran olmaz stresten bişeye vakit ayıramazsın.
vel hasıl-ı kelam. mezun olunca bu yoğunlukta siyasi gelişimi takip eylemek bazen zor ya da imkansız olabiliyor. mevzuatı takip etmek, toplantıları, işi, programı takip etmek diğerlerini engelleyebiliyor.
Öğrencilerin siyasi olarak kayıtsız kalmaları en tilt olduğum durumdur. lan arkadaşım o dönemlerde ülke meselelerinden çakmayacaksan, yorum yapmayacaksan, bir şekilde kendine bir saf belirlemeyeceksen beynine tüküreyim. sen orada ne iş yapıyorsun lan??? üniversite inek gibi vizeye finale çalışmak, karı kız kesmek, erkeklere yaranmak için gidilen bir yer değildir. aksine birey olabilmenin, değişimin, şekillenmenin meskenidir.
öğrencilerin apolitik olması tabi ki sistemin getirisi, hatta klasikleşmek gerekirse meşhur kenan paşa darbesinin sonuçlarındandır. ancak be evladım, kardeşim, biraderim salak mısın? o yaşa gelmiş o kapıdan girebilme yetisini göstermişsin. ayak oyunlarını mı çözemiyorsun.
hee onu diyordum öğrencilerin apolitik olması. ne kadar cahilce, ne kadar umursamaz, ne kadar yersiz. bir kere her şeyden geçtim çok ayıp. Gidip oyu babanın evde küfür ederek izlediği akşam haberlerine göre mi vereceksin?
