karşılığını büyük ihtimalle fatura günü evladım şunu bakaya yatırıver diyerek yada yeni yıkadığı perdeleri taktırmak gibi angarya işler ile alacak yinede aç kalınan günde hızır misali bir insandır.
O teyze ne ulu teyze,o teyze ne mübarek teyze,ögrencinin saygı duydugu teyze.Bende ögrenci evinde kalıyorum ama komşularımı tanımam bile eski komşular ulu teyzeler kalmadı.
zahmet etmesindir. binbir tembihle şehir dışına gönderilen ürkek genç, oturduğu yerden kendini uyuşturucu müptelası yapmak ya da zehirlemek, hiç olmadı fare eti yemek istemez.
bizim apartmanda yaşamayan teyzelerdir. şöyleki anadoluda galiba daha iyi ilişkiler var öğrenci evine yemek gönderilir sonra bir ihtiyacı olup olmadığı sorulur yardım edilir hatta para toplanıp verildiğine bile şahit oldum. ama öğrenci olduğunuz şehir istanbul olunca apartmandakiler özellikle de teyzeler kendilerine tecavüz edecekmiş gibi yaklaşıyor erkek öğrenciye garip ama bizim apartmanda öyle. hani bıraktım yemek vermeyi selam bile vermiyorlar.
ama yemek veren teyzeler ulu hatta yüce insanlardır elleri dert görmesin.
bizim eve de ara sıra yemek getiren bir adet teyzemiz bulunmaktadır yalnız, kont olarak doğmuş ve aynı felsefeyle hayatına devam eden ev arkadaşlarım yemezler. nedeni ise yemeğin nasıl yapıldığını görmediklerinden, temiz midir değil midir endişesi yüzünden. ben ise bir adet köy çocuğu olarak, yemek buldun ye felsefesi ile büyüdüğüm için doyasıya yerim kadıncağızın el emeği göz nuru yemeğinden. el emeği göz nuru çünkü daha sonra teyzemiz kapımızı çalmış ve sipariş üzerine börek çörek yaptığını söylemiştir. mübarek elleri öpülesi teyzem içimde daha büyük bir yere oturmuştur.
hem döverim hem severim hesabı hem kızarım hem de kıyamam diyen teyzedir. ne zaman gün olsa kadın kadına toplansalar yan taraftaki öğrenci anadan ayrı babadan ayrı evlatlarını düşünmeden edemezler ve ellerinde mamalarla çıkagelirler.**
uzak bir şehirde öğrenci olan bir çocuğa sahip teyzedir. kendi çocuğu üniversiteyi kazanıp evden ayrılıncaya ve onun çektiği sıkıntıları görene kadar öğrencilerin ne halde olduğunu anlamaz, anlayamaz. türkiye'de öğrencinin iki faktörü vardır.
1. esnaf için gelir kaynağı oluşu.
2. üniversitenin bulunduğu bölgedeki ahlakı bozduğu düşüncesi.
özellikle ikinci sebepten, türk aileleri öğrencilere sıcak bakmazlar. hatta onları gördüklerinde iğrenerek bakış atıp, sanki bulaşıcı bir hastalık taşıyormuş gibi kaçarlar. kaçtıkları aslında mikrop falan değil, bu ahlaki yozlaşma öğretisi, kabul edilmek istenmese de insanların zaten içinde oldukları şeydir. ama dedik ya, insan kendisine ait şeyleri görmezden gelir, sadece karşısındakine bakar.
işte bu düşüncelerle yaşayan teyzemizin çocuğu üniversiteyi kazanmıştır. onun için çocuk olan genç için, üniversite okumak için gittiği şehirde de durum farklı değildir. üniversiteli mikropludur diye dinlerken, birden mikrobun sahibi olmuştur. okul ve yaşam sıkıntısının yanında bir de toplumun bu bakışıyla baş etmeye çalışır. tabi teyzemiz, yani öğrenci annesi, kendi çocuğuna mikrobu konduramaz. anlar ki, öğrenciyi mikroplaştıran kendileri ve yakınlarında bulunan öğrencilere karşı -çocuğunun etkisiyle- sempati duymaya başlar. yaptığı yemeklerden onlara gönderir. çocuğu yerine koyar onları, sanki kendi çocuğu yermiş gibi yemelerini ve rahat olmalarını ister. anneler böyledir.
annem hep der, anne olmadan beni anlayamazsın diye. bunun gibi bir şey işte. anne olmadan ve çocuğunuzu üniversite için başka bi şehre göndermeden anlayamazsınız.
ah nerde denilesi teyzedir. daha ziyade çalar kapınızı yarım saat apartman hakkında dedikoduya tutar sizi. sizin nereli olduğunuzdan, üst komşunun oğlunun hayırsızlığından bahseder de hiç demez ki bu çocuklara bir tas yemek yapıp götüreyim. ah teyze ne olur sanki bir akşam elinde sarmalar, efendime söyleyeyim fasülye-pilav, çorbalar çalsan kapıyı...
artık pek kalmamış olan teyzedir. ya da benim farkımda değil kendisi. insaf yahu.. okuldan gelip o apartmana girdiğim an, burnuma gelen yemek kokuları umrunuzda mı ha, umrunuzda mı?
gönderilen yemek o teyzenin muhtemelen aynı zamanda iyi bir anne olmasından kaynaklı bir hededir. sonuçta o teyzemin düşüncesi yazık anasından uzak aç kalmasın bi parça da öğrenci çocuklarıma veriimdir. tamamen annelik içgüdüsüdür. ya da içdürtüsü.
muhterem bi teyzedir.bi süre sonra yemekler gelmemeye başlar çünkü tabaklar geri verilmez unutulur gider.ardından teyze muhtemelen yemek getirme yerine tabaklarını almaya gelir ama tabaklar bir haftadır yıkanmamıştır,kir pas içinde verilir.ondan sonra daha yemek gelmez.
