bursların bitmesiyle açılan bu başlıkta yazarlarımızın parasızlıktan kıvrandığını ve büyük bir bekleyişle burslarının yatmasını beklediklerini görüyoruz.
kimi zaman bir paket sigara oldu, ciğerlerime doldu.
kimi zaman iki ekmek on yumurta oldu, karnımız doydu.
kimi zaman yorgun bedenlerimizi eve götüren oldu.
kimi zaman da hiçbir şeye yetmedi ve değersiz oldu.
ama her zaman ihtiyacımız oldu.
biz okula 250.000 lirayla giderdik diye cevap vereceğim durum. gözlerim yaşardı,az paramız vardı ama yine de arttırırdık. sonra kalan parayla cips alıp içinden çıkan tasoyla oynardık. tabi 'boş yok' olanlarından değil küçük olanlarından alırdık. almadan önce de cipsi elimizle yoklardık taso var mı yok mu diye? en son da bakkaldan azarı yiyip kaçardık.
