hepsinin kafasında -bir yönüyle hale isyan bir yönüyle ana merhametin oluşturduğu- 'milyoner olunca binlerce öğrenciye burs vericem' sentezi vardır. ne kadar da müsbet bir düşünce idi, lakin para geldikçe herhalde yoksulluk unutulur, onun yerini rekabet ve bencillik alır.
Bir kahvehane üzerinde ev tutup, eve diyafon çektirmeyi düşünüyordum. Tüm ev işlerini batakta kaybeden yapacak ve hesabı o ödeyecekti. öyle hayal olarak kaldı.
