üniversite yıllarında yaptığım bir hata, fazlasıyla vicdan azabı duymama neden olmuştur.
flashback: normal örümcek vakalarında, önce ' evimizde hala yaşam belirtileri var' diye sevinir, sonra da ' amına koyim çabuk kapa diyerek odayı karantina altına alırdık. ama bu minicik ağın sahibi o kadar şirin ki! küçücük lan! ilk görüşte besleme kararına inanır mısınız ?
önce böceğimi beslemek için her gece sinek avına çıkıyor, fakat elim boş bir şekilde geri dönüyordum. tam umudumu yitiriyordum ki bir ırıspı çicığı sinek çıkageldi.. hemen gazeteyle çarptım sinege, ama öldürmedim. neden? çünkü kendisi öğrenmeliydi bunu. artık avlanacak yaşa gelmisti.
şimdi kıvranan sineği bizimkinin ağına bırakıcam. ben bekliyorum ki mutlu olacak, heyecanlanacak, atlayacak direkt üstüne. lan ağ titreşince bu mal nasıl korktu qwqweyqwe. kaçacak yer arıyo. tabi sonra erkek olduğunu hatırladı ve zavallı sineğe doğru atak yaptı...
tabi ki öldü beyinsiz, eşek kadar sineği nereye yiyosun salak? hemen böceğimi alip kalp masajı falan yapmaya kalktım ama her şey için çok geç olduğunu anladım.
Zamanında evimize yerleşen 3-5 karadul u farklı noktalarda öldürmeye kıyamadigimdan beslemiştim. Biri geceleri kaybolup sürekli beni korkutmaktaydı. Bir gün gitti ve bir daha dönmeyeceğini düşünürken yolda karşıma çıktı. O korkuyla öldürdüm. Biri koltuk altında cikti. Öldurdum. Banyo daki her gece karıya gitmek için çıkıyordu. Beni görünce dönüyordu. Baya yavaştı. Kayboldu. Disi Karadullar,sevistikten sonra partnerini yermiş. Gitti galiba bu şekilde. O degilde teorim dogruysa bir suru yavru karsilayacak bizi yazin. Korkum.
ya geliyor bir de yatağımın dibine örüyor ağı, sabahları günaydın dan geceleri iyi gecelere kadar görüyorum namussuzu, ya görseniz bir de nasıl çekiniyor anlatamam böyle dibe dibe kaçıyor, gözlerini devirip belertip bana bakıyor diyorum oğlum gel bak ikimize de yer var yok, illa köşelerde sürüncekmiş, yemek veriyorum istemiyor , arada bakıyorum benim görmediği düşünerek pizza cips kırıntılarını hunlarca yiyor kazara göz göze gelsek bir hafta ortalıktan kayboluyor, hayır bu çocuk niye böyle hiç bilmiyorum,
psikolojik destek alması şart oldu çünkü.
Bir süre yaptığım belirli bir yaşanmışlık sonrasında birbirimize deliler gibi bağlandığımız fakat arkadaşlarım korktuğu için zamanla bize gelmemeye başladıkları zamanlardı. Tekrardan kendileriyle arkadaş olabilmem için örümceği dışarı atmamı istediler ama kış günü içim el vermedi. Ardiyeye olarak kullandığımız bir odaya bırakıp arkadaşlarıma dışarı attığımı söyleyince arkadaşlarım gelip gitmeye başladılar tekrar. Gel zaman git zaman örümceği akşamdan akşama görmeye başlayınca örümcek duruma çok içerledi. Bu şekilde sürüp giden bir haftadan sonra birden kayıplara karıştı. Nerdesin be Mahmut nolur döööööööön.
