öğrenci evindeyiz. kirayı vermemiz gerekiyor. bozuk para yok hiçbirimizde. evin yakınlarında manav fırın vs var ama büyük maliyetli bi' şey alamayız sırf para bozmamız gerekiyor diye. küçük şeylere de muhtemelen bozmayacaklar parayı. daha sonra geldiğinde bırakırsın parasını önemli değil diyecekler en iyi ihtimalle. kim giyinip hazırlanıp markete yürüyecek bi' para bozmak için.
birden dank etti; gittim aradım sucuyu, -evde su var halbuki ama illa bitecek ve ucuz da bi' şey-
"bize bir damacana su ama evden çıkmamız gerekiyor acil gelebilir mi? bir de bizde bozuk para yok, geçen sefer geldiğinde arkadaşınız, bozuk parası yoktu, bu sefer iletirseniz iyi olur." dedim. tabii iletiyorum dedi kadın.
sucu geldi bozuk parayla, bozduk parayı, fikir babası ben olduğum için kirayı götürmek de diğer arkadaşa kaldı. tek taşla iki kuş vurmuş oldum. bu da böyle bir anımdır.
