gelişmiş ülkelerde olmamasından ve hatta pek çok 3. dünya ülkesinde de olmamasının yanısıra, her sabah andımızı okutmakla ülkenin gelişmeyeceği gerçeğini de gözönüne alınarak kaldırılması gerekilen adettir.
minicik bedenlerin bilgi depolamak için gittikleri okullarda, askeri bir disiplinle okutulan andın kaldırılmasıdır . sözlerinden ziyade önemli olan çocukların disipline edilme şeklidir. okullarda özgüveni olan bireyler yetiştirmek yerine, askeri disiplin ile terbiye edip yetiştirmeye çalıstığımız öğrenci modelinden vaz geçmeliyiz artık.
hemen peşine oldu olacak istiklal marşını kaldıralım. saygı duruşları kaldırılsın. gençliğe hitabeyi okuyan her bireyin hafızasını silelim başka yapıcak bişey kaldımı unuttuğum.
kritiğine ne gerek var dediğim hadise. söylendiği gibi cümeler ve cümleler arasında revizyon yapılması ve söylenmeye devam edilmesi gerekir. Andımız öğrencilerin yeminidir. Bilinçli söylenip söylenmese de. Burası neticede türkiye cumhuriyetidir ve türk olmayanlar bu yemine iştirak etmeyebilirler. vatan bir bütündür bölünemez. yemin durduk yere değil akan kana edilir.
yurdumu milletimi özümden çok sevmektir.
varlığım türk varlığına armağan olsun
ne mutlu "türküm" diyene.
başlık sıçmak dedikleri olay bu olsa gerek. herşey iyi güzel şimdi andımıza mı takıldı kafanız. önce ne denilmek isteniyor onu bir anla, bir içine sindir. zaten sindiremiyorsanda...
gün itibariyle recep tayyip erdoğan'ın demokratikleşme paketi kisvesi altında gerçekleştirmiş olduğu vatan hainliği. bazı orospu çocuklarına ''ne mutlu türküm diyene'' demek ağır gelmiştir.
ön bilgi: bir t.c. vatandaşının ilköğretim hayatı boyunca 8*180=1440 gün okula gittiğini düşünelim. bu her günün 10 dakikasını da andımız töreni için toplanma, okuma ve sınıflara dağılma işlemleri için harcamış olsun. bu varsayımlarla, ömrünün (1440*10)/(24*60)=10 tam gününü andımız okumak için harcamaktadır.
