onların özürlü sakat vs gibi kavramlarla ifade edilmesi doğru değildir. engelli denmesi de doğru değildir ama en uygunudur bu tanımlar arasında. topluma kazandırma fikri ingiltere ve diğer avrupa ülkelerinde 1900 lü yılların başlarında geliştirilen politikalarla hayata geçerken türkiyede bu fikir son 20 yıldır gündemde olup sadece politika üzerinde kalmıstır ve pratikte pek bir gelişme olmamıştır.
engelli insana özürlü diyerek, engelini perçinlemiş insan önermesidir. adam zaten bizim içimizde, yanımızda, bizimle bereber çalışyor hangi topluma kazandırmadan bahsediyoruz? neden ötekileştiriyoruz zorla? adam hayatından memnun, benden daha mutlu, benden daha barışık hayatla. ben götümde ki göbeğimde ki yağı nasıl eritirimin derdine düşmüşken, sırf göt göbek yüzünden sosyal kabul alamayacağımı düşünürken ve o tüm olumsuzluklara rağmen benden daha mutluysa hangimiz engelli? hepimizin bir engeli var, konu fiziksel olmamalı kanımca. ne kadar işkembeden konuşuyoruz bazen, başımıza gelmeden anlamaz insanlarız biz...
özürlü değil engelli insanlardır. hiç kimse kendi insiyatifinde olmayan durumlar neticesinde uzuvlarını kaybetti ya da öyle doğdu diye kusurlu, özürlü olamaz, olmamalıdır. zira asıl özür onların önüne bu özel durumlarından dolayı zorluklar çıkarıp toplumdan uzaklaştırmaktır. özürlü demektir.
sağlıklı her insan bir özürlü adayıdır.
engelli insanları topluma kazandırma fikri güzel bir fikir olmakla birlikte böyle bir fikir geliştirmeye gerek duyulacak kadar yanlış ve eksik bir toplum olunduğu için de utanç duyulmalıdır.
fiziksel ya da zihinsel engelli olanları topluma kazandırma kampanyası, hepsinden önce, fiziksel ya da zihinsel engelli olanlara " özürlü " diyenleri topluma kazandırmak icab eder. es kaza bu durumda olan kişilere " (bkz: özel durumlu insan) " denmesi yerinde olacaktır.
cok guzel bir fikirdir. onlaeinda bir hayata ihtiyaci var bizim kadar. ve onlari ozurlu gibi sifatlarla fislemek buyuk ayiptir. benim soyleyeceklerim bu kadar. var gel gerisini sen dusun.
