çocuğun tüm sorumluluğunu üzerine almayı kabul eden annedir. belki hiç çocuğu olmuyordur ve bu çocuk onun ilk ve tek çocuğu olacaktır. kendine göre haklıdır.
Çocuğun Allah tarafından gönderildiğini bilir. Sınavın içerisinde olduğunu bilir. Yine de kendi kanındandır, canındandır kıyamaz.
Ateist ise allah ve sınav umrunda değildir. sadece kıyamaz yavrusuna. kanındandır, canındandır. öldüremez.
(bkz: oysa herkes öldürür sevdiğini)
seçim yapmak zorunda kalmış ve seçimlerin en zoruyla karşılaşmış annedir. aldıranada doğuranada söylenecek hiçbirşey yoktur.(doğurmak zordur çünkü;size birşey olursa ona kim bakacaktır yada sağlıklı insan için yaşaması zor olan bu hayatta engelli bir birey nasıl yaşayabilecektir.
aldırmak zordur çünkü; amniyosentez annenin bebeğin hareketlerini hissetmesinden sonra yapılır(16-18 hafta).bebeğini hissetmiş bir anne için bu çok zordur.)
Valla bilim ne kadar gelişti bilmiyorum. Yani zeka geriliği başta olmak üzere ana karnında bunu tespit edebilmek ne kadar doğru sonuç veriyor. Bilim yeteri kadar gelişmişse ve aldırmıyorsa öncelikli olarak "hayatta en hakiki mürşitin bilim olduğu" şu yüzyılda "Bilim düşmanı"dır. Sonrasında bencildir. çocuğumu öldüremem, öldürürsem ben nasıl anne olurum, bunun sorumluluğunda yaşayamam, edemem, yapamam soruları tümcelerin yapsından da görüleceği üzere 1. tekil şahıs üzerine kurgulanmıştır. Bununla beraber Ya çocuğum hayattan böyle de zevk alacaksa, bu yaşamı da güzel yaşayabilecekse gibi sorular soruyorsa bencil değildir, lakin bilinçaltını iyi karıştırıp bu soruların bencil sorularına kılıf olarak kullanmadığına emin olması lazımdır. Böyle soruyorsa ve tatmin edici yanıtlar almışsa bireysel olarak verdiği karara karışılmaz lakin bu bununla beraber toplumsal bir sürecin devamıdır da. Zihinsel veya fiziksel özürlülüğü, bu özürlülüğün sınırı, bu çocuk kendi ayakları üzerinde durabilse bile ileriki nesillere aktarabileceği genlerin olup olmayacağı, gen havuzunu ne kadar etkileyeceği vs vs.
Karmaşık işlerle uğraşan annedir. bu yorumları yaptıktan sonra bencilliğine, bilim düşmanlığına, verimliliğe vs bakılmadan kararı ne olursa olsun destek verilmesi gereken annedir de. Sonuçta annedir aldırsa da aldırmasa da kutsaldır.
ek: baba için büyük travma olacağını sanmıyorum, sonuçta karnında taşımıyor o cenini, duygusal bağı da sadece ileriye dönük planlarıyla alakalı hayallerden öteye geçmez. Asıl olay annenin çektiğidir.
sokakta engelli bir insan gördüğünde acınası gözlerle onu süzen,
arkadaşına hakaret olarak engelli misin, kör müsün, sağır mısın gibi kelimeleri kullanan insanlar,
çocuğunu engelli bireyler hakkında bilgilendirmeyen aileler,
öğrencilerini bu vatandaşlar ile bilinçlendirmeyen öğretmenler, dolayısıyla okulda engelli bir çocuk gördüğünde ona engeli hakkında aşağılayıcı sözler sarf eden, onunla arkadaş olmayan, oyunlarına dahil etmeyen çocuklar olduğu sürece,
topluma karışmak, sosyalleşmek isterken önüne kat kat engeller, merdivenler, kaldırımlar en önemlisi de bu tip insanlar çıkan, geleceğini evde annesinin, kardeşinin , yada herhangi birisinin yanında geçirmeye mahkum, toplumdan kendini soyutlamış, olanakları doğrultusunda bir meslek sahibi olması şans olan kişiyi annesi candır,yavrumdur rabbim böyle istemiş, buda benim suçumun bi cezası gibi sebeplerle doğuran kadın hata etmiştir.
annesi o yavruya bakmaya hazırdır ancak toplumumuz bu yavruyu kazanmaya hazır değildir.
en dogrusunu yapan annedir. nice bedensel engelli insanlar var ki hayata simsiki sarilmis birakmayan. her insanin yasamaya hakki vardir! kimsenin elinden o hakki alimazsiniz. bazilariniz aci cekiyorlar falan demis nereden bildiklerini cok merak ediyorum.
yukarıdaki yazılara bakınca biz yazarların dahi çelişkide kaldığımız görülüyor. tabii hariçten gazel okumak kolay;
-aldırsın doğacak çocuğa yazık
-aldırmasın o da insan yaşamaya hakkı var
sadece bize göre doğru olanı yazıyor ve sonra hangi başlığa farklı entry girsem diye düşünüyoruz. oysa o kadın ve tabii ki baba için de durum farklıdır. onlar bu olayı düşünürken ömürlerinden ömür gider, zor bir durumdur, yaşamadan kimsenin anlayamayacağı bir şeydir. umarım kimse de yaşamaz ve anlamaz... allah kimseyi böyle bir karar vermek zorunda bırakmasın...
o çocuğun tüm sorumluluğunu almayı göze alarak, çekeceği cefayı göz önünde bulundurarak, insanın yaşama hakkını vermiş, cesur annedir. fakat çocuğunun hayatını da hiçe saymıştır aynı zamanda. o çocuğun ileriki yaşlarında nasıl acılar çekeceğinden bi' haberdir. eğer kendisi ölürse ve sürekli yardıma muhtaç olacak derecede özürlü ise çocuğu bunu da düşünmemiştir bu anne, ne yapacaktır bu çocuk? o yüzden çok iyi düşünülüp karar verilmesi gereken bir husustur. yok günah yok sevap değildir söz konusu bir insan ve onun gele(meye)ceğidir.
mahalle baskısıyla karşılaşabilecek olduğundan ötürü yapabilir anne. ama anne ya işte o kesin, bu konunun sorulmasında bile içini burkar. karşı komşumuzun kızı vardı, o da biliyormuş kızının engelli doğacağını fakat aldırmamış. engel yüzdesini biliyorlar mıydı bilmiyorum ama -büyük olasılıkla bilmiyorlardı, teknoloji bilim vs.- kız gün geçtikçe düzeldi. annesi düzeltti onu. benden büyük bi kızdı yıllar önce ama annenin kızını düzelttiğini gördük. anne sevgisinin aşamayacağı şey yok sözlük. tv'de bi ara bi anne vardı çocuğu yüzde 70 engelli ama çocuk üniversiteler bitirmiş de kitap yazıyordu belki hatırlarsınız. sandalyeye mahkum, yemeğini kendisi yiyemiyor ve 30 yaşlarında. ve şimdi ozurlu dogacak cocugunu aldirmayan anne mevzubahis ediliyor. evet güzel bir şey ama herkes, her anne yapar bunu.
böyle anneler çocuğu 30 kendisi 55 yaşına geldiğinde 'Allahım bütün anneler sıralı ölüm ister ama yarabbim ne olur biricik yavrumu benden önce yanına al... benden sonra kim ona bakar, ne yapar bi başına ' diye dua etmeye başlarlar.*
anne veremdir, baba alkolik... birinci çocuk doğar ve ölür, sonra ikinci, sonra üçüncü ve dördüncü... hepsi ölmüştür... sonra frengi hastalığı kapan baba bunu karısına bulaştırır ve karısı frengili iken hamile kalır. doktorlar doğacak çocuğun kesinlikle öleceğini ölmese bile özürlü olacağını söylerler... Ancak anne her şeye rağmen çocuğu doğurur ve adını; ludwig koyarlar. sonradan doğan üç kardeşi de normal olur ve kardeşlerinin bakımı üstlenecek olan ludwig küçük yaşta müzikle ilgilenir. daha sonra biz onu beethoven olarak biliriz; ludvig van beethoven...
çocuğunuz sizin varlığınızdır canınızdan bir parçadır, ona kıymaya yürek dayanmaz.. üstelikde allah ın bir lütfüdur o size, dünyaya gelmemişde olsa onunda yaşama hakkı vardır elbette.
diğer bir yandan bakıldığında ise sürekli ilgiye muhtaç bir bebek.. bu bebek büyüyecek yaşı 20 olacak 30 olacak 40 olacak ama o hep bebek kalacak. yaşayacağı bu hayatın farkında bile olmayarak..
sürekli yanında biri olması gerekecek ve birçok ailenin içinden çıkamadığı soru, "biz bakarız ama ya biz öldükten sonra? ".
bunun verdiği acı sanırım tarif edilmez birşeydir. düşmanımın başına gelmesin, seçim yapmak, karar vermek ölüm gibi.
*o çocuğu doğurduğu günden itibaren mesleğini bırakmış, tüm sosyal hayattan soyutlanmış, çocuğunun durumunu görüp her gün üzülen, ama en azından vicdanı rahat annedir. çok zor bir karar allah kimseyi seçimi yapmak zorunda bırakmasın.
aldırmayarak doğru işi yapmıştır. her ne kadar özürlü bir çocuğa bakmak zor olsada bu çocuk
diğer çocuklara diğer insanlara belki ibret olacaktır. insanların allaha şükretmesine sebep olacaktır. herşeyin güzel bir sebebi vardır. hayat sınavından belki böyle geçecek bir annedir.
allah yaşatmasın ama başa gelmeden ne desek yalan olacak durumdur.
kimi zaman enine boyuna düşünmeden sadece kürtajın günah olması sebebiyle, - allah öyle istemiş, diyip razı olan annedir. üzerinde fazla konuşmaya gerek yok, çünkü burada annenin bir seçeneği yoktur. sadece inançlarının gereğini yerine getirmektedir.
kimi zaman kürtaja karşı olduğu için değil ama biraz cehalet biraz da konulan tanıya inanmamak sebebiyle hamileliğini sürdüren annedir.
kimi zaman çocuk sahibi olmak için ilk ve tek şansı olan annenin umududur. çocuğu için dünyayı değiştirebileceğine inanan annenin seçimidir.
böyle bir durumda enine boyuna düşünüp çocuğunun olası yoksunlukları ile dolu olacak hayatını, bu hayatın kendi yaşantısında meydana getireceği değişiklikleri, herşeyi ama herşeyi düşünüp göze almış annedir.
çocuğa sorsaydık doğmak ister miydi cümlesinin de bir anlamı yoktur, anneyi bencillikle suçlamanın da..
kim bilebilir ki böyle olacağıma doğmasaydım keşke diyeceğini,
hangi yaşlı insan artık öleyim cümlesini yürekten söylüyor ki,
hangi özürlü insan ölmeyi yaşamaya yeğliyor,
nereden bilebiliriz özürlü bir bebeği dünyaya getirip hergün kucağında okula görüren, okulda bekleyip her tenefüste kucağında bahçeye çıkaran annenin hissettiklerini,
eğrisiyle doğrusuyla bir karar vermiş ve bunun sonuçlarını göze almış annedir. allah yardımcısı olsun.
