dünyaya gelince hem kendisinin hem de doğacak çocuğun yaşayacağı zorlukları yaşamak ve yaşatmak istemeyen annedir.
(bkz: ozurlu doğacak çocuğunu aldirmayan anne)
vicdan azabı çekecek olan annedir eğer biraz duyguları varsa. nasıl bir ayrımclıktır bu? o da senin evladın değil mi? sağlıklı olunca tamam evladım yavrum sağlıksız olunca aman onu düşünüyorum aldırayım. çocuğu asla düşünmeyen annedir sırf kendi rahatını düşünür. eğer çocuğunu düşünse idi allah'ın dünya'ya göndermeye hak tanıdığı bir bebeği öldürme hakkını kendinde bulmazdı, doğacak olan sağlıksız çocuğunu en iyi şekilde yaşatmaya çalışırdı. ve emin olun bunu yapan o kadar çok anne var ki.
saçma bir takım dini kural olarak değil, insanlık olarak bakılması gereken davranıştır.
insan olmak, din.. hoş şeyler bunlar tabii. ama anlayana işte sorunda bu zaten.
1) kürtaj zamanı zaten geçmiştir, hukuken de resmen bir cinayettir.
2) canı olan birinin canı alınmıştır, yaşama hakkı, dünyada bulunma hakkı alınmıştır. ahiret varsa direk cennetliktir ama yaşama dünyada yaşamamıştır, ahiret yoksa hiç yaşamamış olacaktır.
3) çocuğun iyileşme imkanı göz önüne alınmalıdır.
4) çocuğun fikri bile alınmadan yaşama hakkını almak, hangi insan hakkına uygundur?
vs. vs. diye gider.
"yiğitlik midir emanet cana kıymak Yiğitlik midir bir tutam ışığı kör bıçakla güneşten koparıp karanlığa kuban etmek"
Kendisini engelli bir çocuğa bakabilecek yeterlilikte görmeyen, bu objektif bakış açısı yüzünden yaşanacak bir hayat dolusu zorluğu baştan engelleyen annedir. Bazı durumlarda "beyin nakli" gibi fantastik çözümler dışında tedavisi olmayan zihinsel engeller de vardır. iyileşme ihtimalinden bahsetmek, zaten bu karar aşamasında etkili olacaktır.
bu anne kendini falan düşünmüyor basbaya çocuğunu düşünüyor. nasıl bir dünyada yaşıyoruz bir düşünün, zamanımızda okumuş yazmış gücü kuvveti yerinde bireyler bile aldıkları iyi eğitimlere rağmen iş bulamıyor, suyumuz bitiyor, ülkemiz, ülkemizi bırakın dünya 20 sene sonra nasıl bir halde olur bilinmez, allah sonumuzu hayretsin. bu anne hayatta olduğu sürece çocuğunu canıma dişine takıp çalışır çabalar bakar, peki ya o anne erkenden göçüp giderse kimlere bırakır o yavrucağı?
son bir kaç yıldır engelliler için otobüsler getirdildi. bu mudur onların hayatlarını kolaylaştırmak için yapılanlar? hangi iş veren engellileri işe alıyor. hadi fiziksel engel bir tarafa ya zihinsel engelliler? insani ihtiyaşlarını bile kendi başlarına halledemiyorlar, anacığı giderse bir gün o çok duyarlı takılan, vay efendim o çocuğun da yaşamaya hakkı var diyen sen mi temizleyeceksin altını? ahkam kesmek kolay, elini taşın altına koy bakalım.
(bkz: allah kimseciklere yaşatmasın böyle acıları)
edit:hayretlerim şaştı doğrusu, biz bu kadar duyarlı bir millet miydik?
herkes bir anda insan sevgisiyle dolup taşmış...
islami açıdan yanlış olan eylemdir. zira islamiyete göre doğacak çocuğun anneyi doğum esnasında veya sonrasında hayati tehlikeye sokması durumu dışında kürtaj kesinlikle yasaklanmıştır. ama tabi benim görüşüm de maalesef belki denildiği gibi anneliği bilememem den ve bilemeyecek olmam dan kaynaklanıyor olabilir , çocuğun aldırılması yönünde. gerçekten zor çok zor bir karar.
Bir aile ; 5 çocuk, ikisi engelli, baba işsiz, anne çocuklar küçük olduğu için evden ayrılamıyor. Maddi sıkıntı çekiyorlar.
Bir aile ; 2 çocuk, biri engelli, baba bulduğu işte çalışıyor, anne temizliğe giderek geçimini sağlıyor.
Bir aile ; 3 çocuk, biri özürlü, birisi görme engelli. baba evi terk etmiş. Anne temizliğe giderek geçmini sağlıyor...
Bunlar örneklerin bir elin parmak sayısını geçmeyecek kadar olan kısmı.
Duygularımızdan öte mantıklı davranmak gerekli böyle zamanlarda. Çok çok önemli olmadıkça durumu çocuğa, çevresindekilere zorluk çıkartmak acı çektirmektir rahatsız olacağını bilerek bir çocuğu.
Manevi duygularımıza sarılıp adaklar adamak, dilekler dilemeyip çocuğun özürlü doğmaması için dua etmek bir milyonda bir ihtimal. ve bu genellikle malum televizyon kanallarında olur.
ikiz çocuklarınızın başlarının yapışık doğmuş olacağını düşünsenize. Doğdu diyelim, doğduktan sonra yapılacak ameliyat ölümden beter bir acı değil midir onlar için? Ama yok, hiç beynimizden ameliyat olmadık biz, bilemeyiz. Olmuş olsak da küçüktük, hatırlamayız.
Ama şuna şaşıp kalırım... Başımıza yapışık olan bir baş değil, acı çekmeyi ölüme tercih eden acayip bir düşücemiz...
annelik duygularını daha bebeği dünyaya gelmeden yaşayan annedir. bebeği acı çekmesin diye, özürlü olarak bir hayat sürmesin diye böyle bir şeyi yapandır. hangi anne evladından önce kendini düşünür ki.*
sakat bir insanın Türkiye'de ne zorluklar çektiğini bir düşünün. sürekli bakıma muhtaç çocuğun ailesinin öldükten sonra ortada kalmasını düşünün bir de... bence doğru olan şeyi yapan, kendinden çok çocuğunun ileride ne zorluk çekeceğinin bilincinde olan annedir.
doğru yapan annedir. karşı çıkanlara " bir ömür boyu toplum tarafından dışlanacak biri olmayı göze alabilirmiydiniz" şeklinde sormak isterim. olaya duygusal açıdan yaklaşmamak gerekir. bir ömür mutsuz olacak bir çocuk ve mutsuz olacak bir aile yaratmak hiç mantıklı değildir.kendinizi o çocuğun yerine koyun ve öyle karar verin...
aksine o çocuğu doğurup, burada oturduğu yerden "doğurmalıdır! doğurmazsa canidir! şöyledir böyledir!" diye ahkam kesenlere "alın büyütün!" diye vermesi gerekirdi, belki o zaman davulun sesinin yakından nasıl geldiğini tecrübe etme imkanları olurdu...
sonuçta dünyaya getiren kendisidir, büyütecek olan da kendisidir... 3. kişilere de hiçbirşey düşmez.
dini, hayatı bir günaha indirgeyen tüm saçma kurallara belbağlamadan en mantıklı kararı veren annedir.önce kendine sor bakalım, örneğin bi tekerlikli sandalyede beynin gelişmeden ot gibi yaşamak ister misin?
normal oldugu halde deprasyondan deprasyona giren. keske dogmasaydim diyen tiplere bakilinca ozurlu bir cocugun bile bile lades denilerek dogurulmasi en basta cocuga haksizliktir. yani hakli annedir.
kardeşim hiç özürlü bir çocuğa sahip anneyle konuştunuz mu? hiç özürlü bir ablanız, kardeşiniz, kuzeniniz oldu mu? hiç bunun ne kadar zor bir duygu olduğunu bilir misiniz? hayatınız da hiç 25 yaşındaki çocuğun altını değiştirdiniz mi? hiç 25 yaşındaki oğlunuzdan dayak yediniz mi? hiç sapıklıklarıyla baş başa kaldınız mı?
başta dediğim gibi bekara karı boşamak kolay. bunların hiç birini yaşamadıysanız! katildir, manyaktır, kakadır gibi yorumlar yapmayın. kimse istemez çocuğunun kötülüğünü, kimse kendi rahatı için çocuğunu aldırmak istemez, kimse buna mecbur kalmak istemez. ama bu saydıklarımın kat kat büyük sorunları yaşayıp hayatını çocuklarına adayıp sadece onlar için yaşayan anneleri düşününce bir kez daha düşünmenizi ve ona göre yorum yapmanızı rica ediyorum.
yapması gerekeni yapan annedir. kendisi sağlıklı, güzel bir hayat geçirmekteyken, bir başka bireyi bile bile eksik bir hayata itemeyecek kadar kafası çalışır. o zaman sonradan özürlü olanları da öldürelim diyenlerin seslerini duyar gibiyim. o zaman bile bile bir kaç çocuğu daha özürlü yapalım. hele türkiye gibi hakları, olanakları oldukça kısıtlı olan bu topluluğa yeni bir birey katabilme yoluna giden bir anneyi anlayamayacağım. ama yaparsa muhtemlen aşırı duygusallığından yapacaktır. duygusallığın yüksek dozu tehlikelidir. yine de zor bir durumdur. burdan atıp tutulamayacağı da bir başka gerçektir.
dogacak cocugun nasil bir hayata sahip olacagini bilen, cok dusunen annedir. sirf kendi istegiyle, canilikle suclanmasi yanlistir. uzun uzun dusundukten sonra bu karara varir, her seyi olumlu ve olumsuz acidan degerlendirmistir. sanmiyorum ki etrafa cikaramam, bakmasi da cok zor aman bee aldirayim gitsin demis olsun bu anne. hayir niye ustune gidiliyor onu da anlayamiyorum. ayrica ozurlu deyip gecmemek lazim ki bir cok cesidi var ozurlulugun. dawn sendromu var ki zaten belli bir yasa kadar yasayabilirler mesela. cocugu icin iyi olani yapmaya calisiyordur kimse keyfi olarak yapmaz bunu unutmayin. dogacak bebegin yasayip yasamama durumuna karar veriyor iste biyolojik olarak. hem baska secenek mi var ki?
daha önceki entrylerde yazıldığı gibi dinen sakıncalı bir şey yapmayan annedir. islam dini bebeğin içine ruh üflendiği ay olan 4. aydan önce bebeğin alınmasına karşı çıkmaz.*
kimseye hesap vermek mecburiyetinde olmayan annedir. ne dinin hakkıdır işine karışmak, ne de başkalarının. kürtaj için yasal sınır 10 haftadır *fakat herhangi bir sakatlık- özür durumunda bu süreden sonra da doktorun vereceği onayla kürtaj yapılabilmektedir.
kaldı ki çocuğu özürlü olmayan ama onikinci çocuğunu doğurmak istemeyen anne de yasal süreler içinde çocuğu aldırma hakkına sahiptir. ortalık "çocuğu veren allah rızkını da verir" diye düşünen cahil cüheylaların sokaklara saldığı selpakçı çocuklarla doludur. mantığını kullanmayı bilmeyen insanların yapacağı iştir herşeyi dine, allah a bağlamak.
belki çok kişisel ama söylemeden geçemeyeceğim, bir rahatsızlık yüzünden bir yıl yataktan kalkamayınca, tek başınıza tuvalete, dişinizi fırçalamaya, su içmeye gidemeyince anlarsınız ömür boyunca öyle yaşamanın ne demek olduğunu ve doğuştan böyleyseniz lanet edersiniz annenize hergün, sizi dünyaya getirecek kadar cahil olduğu için...
çok zor bir kararı, enine boyuna, acaba hangisi doğru diye düşünerek ve içi yana yana vermiş annedir.
bir biçimde hamileliğin herhangi bir evresinde çocuğunun bazı uzuvlarının eksik olduğunu ve hamileliğe müdahale edileceğini öğrenmiş anneye, bu kürtaj hakkı yasal olarak dahi verilmişken, biz kim oluyoruz da bu kararı tartışıyoruz. bir günümüzü sadece bir günümüzü bu kadının duyguları ile yaşamayı düşündüğümüzde bile kahrolurken nasıl onu kınayabiliriz ki.
hiç kimsenin ne özürlü olmasında rağmen çocuğunu dünyaya getiren anneye, ne de bu sebeple çocuğunu aldıran anneyede söyleyecek sözü yoktur, olmamalıdır.
günahsa günahı o insanı ilgilendirir. biz kim oluyoruz da neyin günah olduğu hakkında ahkam kesiyoruz.
