Ben bunu fıtrat anlamında da görüyorum bolca. Arkadaşlar biz insanız, uzaylı veya kusursuz bir makine değil. Allah bizi böyle yaratmış, eğer biz acı çekmeseydik, duygularımız olmasaydı, ölmeseydik ne sanat yapabilirdik ne de insan olabilirdik. Biz insanların içinde bizi insan yapan belli özellikler var kiminde fazla kiminde az orası ayrı.
Ama bir insan neden fıtratında olan şeyleri inkar edince kendini modern ve gelişmiş sanır ? Harbiden gelişmişlik özünü inkar edip dışlamak mı ? Seven kıskanır diyorum öz güven eksikliği diyor; yahu kardeşim ne alaka beni benden iyi mi tanıyorsun ? Gir bak içine senin gönlün ne diyor sana önce. Bak şiirsel yazdım çünkü sinirliyim ve öfkeliyim, bu benim bir kusurumsa beni ben yapan şeyler bunlar. Ki ben bunları kusur olarak görmüyorum. Medeniyeti biz özünü inkar eden, doğadan kopan bir temel üzerine inşa etmeye devam edersek, insanlık olarak geleceğimiz hiç hoş olmayacak. Bakın doğada virüsler hayvanlar arasında vardır aynı bizde olan korona vs gibi, ama onlarda bunlar fazla sorun olmaz çünkü sen 10-20 milyon aslanı küçük bir bölgede yapışık yaşayıp avlandığını göremezsin. Dağınıklar, özgürlerdir. Çok şey var aklımda, ama duygularımı o yoğun anlarda dökmeyi fazla başaramam. Umarım dediklerimi anlamışsınızdır. Sevgi ile kalın dostlar, özünüz sizi mutlu yapacak anahtarın kendisidir.
