bir özlü söz yazıldıktan sonra altına kimin sözü olduğu yazılmadığı takdirde, uuser'in kendine malettiği sanısına kapıldığımız sözlerdir. bunu yapmak kıroluktur, emeğe saygısızlıktır çobanlıktır. sözün gerçek sahibinin kim olduğu bilinmiyorsa bile anonim, ve ya yıldızlı bakınızla duyulan kaynak yazılmalıdır.
bu yapılan çobanlık nedeniyledir ki, içinde yarrak geçen bütün fıkralar, namık kemale, içinde küfürlü bir espri geçen her anekdot ya neyzen tevfik'e ya can yücele atfedilir.
icerisinde cok seyi anlam eden cümlelerdir...
hepside ders verici veya yapilmasi yada yapilmamasi gerekenleri anlatirlar...
felsefik cümlelerdirler, düsündürürler, anlayanlarin cok isine yarar anlamayanlar ise zaten düsünmemislerdir sadece hoslarina gitmistir...
