bir ihtiyaçtır aslında. birisini çok özlerken karşılıklı olduğunu bilmek, duymak ister insan.
özlendiğini bilmek özlemenin yükünü azaltır bir yerde. özlemi değiştirmez ama tekbaşınalığı yontar biraz. evet, özlendiğini bilmek özleme tahammül edebilme gücünü arttırır.
eksikliğini duymaksa özlemek, onla olan anların tadına doyamamaksa, her sevgili hak eder bunu.
özlendiğini bilmeyen bir sevgili, özlemsiz ilişkinin mezarını kazan özlemeyen sevgiliyi izler. önce ses çıkarsa da ölümün kaçınılmazlığı karşısında belki de bir ceza olarak artık susar. *
isterdim bi yerlerde beni özleyen birileri olsun;
beni düşünsün, düşlesin;
hayalleri benim üzerime kurulsun,
bensiz hiç bişey düşünemesin.
özlesin beni; özledikçe yansın sol tarafı...(benim gibi)
özleme işine konu olmak.
(bkz: http://www.tdk.gov.tr)
bence; sevildiğini bildiğin kişiler tarafından, seninle birlikte geçen acı tatlı anıların, birliktelik duygularının kelimeleşmiş halidir. güzel ötesi* bir olgudur.
Her söylenene katıksız inanmayı iyilik timsali bir insan olmanın şartlarından biri olarak kabul etmeseydim...
Hayır, "keşke böyle olmasaydım" çıkarımı değil bu, sadece "eğer öyle olmasaydım ne olurdu?"nun merakı sadece.
"Özledim seni" dediğinde hemen inanmasaydım, "seni gerçekten özledim" dediğinde tarifsiz mutluluklara karışmasaydım? Aşık olduğum birinden, o'ndan bahsetmiyorum ki ben size; ondan, sadece sevdiğim bir insandan, gidişindendir şikayetim, serzenişim.
Özlenmek o kadar uzak bir duygu ki bana, sohbet arasında lafın gelişi söylenen bir "nerelerdesin sen ya" bile bir an düşündürür ve sevindirir beni. Belki de özlemekten, bunu yeri geldiğinde ifade etmekten çokça uzak duruşumdan kaynaklanıyordur en ufak özlenme kırıntısını bile bu kadar önemsemem, sevinmem, sevmem... Sevmem oysaki ulu orta her yerde yaşanan "cancişim, aşkitom" sahteliklerini, ama beklenen, düşünülen, sevilen, dahası özlenen olmak ya da öyle olduğunu sanmak, ne/kim olduğunu unutup bir an olsun buna kanmak. Yani birisinin düşüncesi/sözü üstüne mutlu olurken, işin sonunda kendi düşüncesizliğini görüp kendine kızmak. Sonucundan pişmanlık duyduğum olayların büyük çoğunluğunda pek de kendini bir an için kaybetmek olarak da adlandırılamayacak olan "kim olduğunu unutmak" yatıyor. Şu binlerce kişinin bulunduğu yerde ortadan kaybolsam kimsenin ruhu duymaz (kimse fark etmez/kimse için fark etmez/kimse önemsemez) 2 ay önce düşündüğüm de buydu şimdi de aynı düşüncedeyim. Ben hep böyle biri oldum çünkü. Sözlüğe 2 ay entry girmedim sonuçta, belki bir o sorardı "nerelerdesin" diye, ben de kesinlikle yine haddinden fazla anlam yükleyip sevinirdim, ya haddimi aşmış ya da kendimi unutmuş olurdum. Sonuçsa bugünden farklı olmazdı, ha 2 ay önce, ha 2 ay sonra. Neden diye sorası geliyor insanın her an ama ne fayda. Nedenini açıklasa da değişmeyeceğim ki, kim değişebilir ki? Neysen osun. Onu asla o'nun yerine koymaya çalışmadığımı bilse yine bir şey değişmezdi, insanlar kırılır, bunalır, insanlar sıkılır ve giderler. Gittiler. Gitti.
Ben? Ben sadece düşünüyorum (Kafamdan kendisini silip, düşünmemi de engelleyemez ya) her zamanki gibi konuşmuyorum, herhangi bir eylemde bulunmuyorum, sadece düşünüyorum. Bana dahi faydası yokken neyi daha iyiye götürebilir ki...
nokta büyüklüğünde bir lekedir. göz bebeğinin tam ortasında görülür. zamanla büyür de büyür... bir süre sonra gözünüzün tamamını kaplar ve dünyada sadece onu görürsünüz.
...
birisi tarafından özlendiğinizi biliyorsanız muhtemelen siz de onu özlüyorsunuzdur. ama özlendiğinizi bilmiyorsanız hayat sizin için normal iken karşı tarafta durum hiç de öyle değildir. çalan her telefonda, gelen her mesajda, ettiğiniz her sohbette onu ararsınız. Bulamadıkça daha da özlersiniz. bir de özlenen kişi umursamıyorsa sizin özlediğinizi bir de acı hissedersiniz. vücudunuzun tam olarak neresinde olduğunu kestiremeseniz de hissedersiniz onu. utanırsınız sevdiğinize "özledim" demeye. umrumda değil diye cevap almaktan korkarsınız.
dünyadaki en üstün duygu amına koyim, 1,5 senedir hissetmiyorum o yüzden böyle sağa sola sataşır oldum ya, özlenmek ne güçlü bir duyguymuş amına koyim insan kendini bir şey hissediyor değerli hissediyor en başında.
aslında bir anlamda ilişkiyi yenilemek, ya da bağları yenilemek özellikle aile arasında olan bağlarla ilgili bir görüşmeler ise özlenmek tatlı gelir. ve bunun yanında özlemek tabii. özlemek ve özlenmek. tabii bunun için ilişkiye ara verin demiyorum kesinlikle. benim demek istediğim başka şey. belki de rutinden çıkmak. biraz değişiklik. hava değişimi gibi. işte ondan sonrasında özleniyorsunuz. veya özlüyorsunuz da. kıymet biliniyor belki de. bazen kaybetmek kazanmaktır derler ya. ya işte bunları seviyorum. bizim lügatımızda olan her bir duygu durumu bir diğerini etkiliyor bağdaşıyor ucundan kıyısından. buna bayılıyorum işte.
