veda etmeyip hayatımızdan çıkanlar.
en yakın dostlar, içilen çaylar, hoş sohbetler, bitmeyen geceler, durmayan gülüşler, hep beklenilen heycanlar, usanılmayan yüzler ve O.
veda edip hayatımızdan çıkanlar...
arkasından ağladıklarımız...
çocukken yaşadığımız saf dostluklar...
bazen anne kokusu, bazen babanın sert bir bakışı...
yani vakt-i zamanında elimizdeyken kıymetini bilmeyip yitirdiğimizde değerinin büyüklüğünü anladığımız değerlerdir özlenenler.
