nasıl özlenmez ki,
kara kara gözleri varken,
nasıl sevilmez ki ,
bahar rüzgarları gönlümün ta içinden geçerken,
nasıl nasıl...
çeken bilir acısını,
kalbindeki anısını,
belki bir ömür boyu süren,
aşk umutlarında açan,
doğmayan güneş yaslarını..
uzaklıklar mesafelerle ölçülse keşke dedirtir, ne mesafeler kısalır gidilerek üzerine ne de uzaklıklar azalır. kelimeler anlatamaz olur hiçbir şeyi, anlayamaz olursun, anlatamaz olursun. bakarsın yazdıklarına, söylediklerine, sustuklarına. bi sigara daha yakarsın sonra... sonra susarsın. dumanında kaybolur hayali özlemin, içine çektiğin havada yakar özlem..
hayatınızın anlam bütünlüğünü allak bullak eden sevgilidir. nereye gidersen git, kiminle olursan ol, ne içersen iç, ne yazıp çizersen çiz, ne kadar ağlarsan ağla, ne kadar haykırırsan haykır, ne kadar seversen sev, ne kadar anlatırsan anlat, ne kadar yüzersen yüz, ne kadar yoğun olursan ol, hiç bir zaman sevdiğin sürece aklından çıkmayacak sevgilidir. unutmak kadını bu akşam açmadı yatağını.
hay bi de sevgili olsa, bi olsa insan bir şeyler yaşandı ve bitmesi gerekiyormuş ki bitti diye kadercilik de oynayacak. uzaktan öyle hiç tanımadan.. beynimi ormana götüresim var o denli.
arkadaşlarınıza dersiniz yok oğlum bitti o benim için, bir daha yüzüne bile bakmam umurumda bile değil. ama yolda görseniz eliniz ayağınıza dolaşır, gece başınızı yastığa koyunca aklınıza gelir uyku haram olur.
