kalbinin derinlikerine gömmek. kara kaşını, kara gözünü, acı sözünü içinde yaşatacaksın. yaranı daha fazla deşmeyeceksin, attığın her mesaj zarar ömrüne. bilmem kaç yüz gün olmuş tek bir mesaj atmadım. yüreğinde sana 1 gram yer olmayan insana fermanlar yazsan ne fayda? yokluğu içini acıtsa da o yok olmak istemiş, elden bir şey gelmiyor. gönlüm yorulmuş, kalbim kırılmış, parmaklarım donmuş, gayrı bu eller ona mesaj yazacak kadar sıcak değil. hem ölülere mesaj atılmaz. geç anladım. gerçekten benim için yaşarken ölmüş. o yüzden hiç cevap gelmezdi yazdığım zaman. şimdi gece yarısı yanan bir sigarada, rakı bardağının dibinde, gökteki bir yıldızda, sadece özlenen bir insan olarak kalmış...
ben de atmama taraftarıyım. Mesaj Atmayın. Çünkü atınca kişi kendisini bir halt zannediyor, halbuki siz ona karşı beslediğiniz güzel duygular yüzünden ona mesaj attınız ama o kişi içten içe vazgeçilmez olduğu gibi saçma bir kanıya varacaktır. Evet tam da bu şekilde düşünün ve mesaj atmaktan vazgeçin.
yazmıyorsun olmuyor yazıyorsun yine olmuyor kalbin yaz ne olacak diyor ama bir şey var nasıl açıklanır bilmiyorum adını gurur koymuşlar bu engel oluyor yazmana..
aslında özlediğimiz kişilere hiç düşünmeden mesaj atmalıyız. çünkü insan düşündüğünde her zaman doğru karar almaz. özlemek bir duygudur ve duygu düşünce ile paralel değildir. insan keşke demek yerine iyiki demeli. sonucu ne olursa olsun keske sarılsaydım yerine iyiki sarılmısım demeli.. teşeklürler.
Gerek yok.Eğer ki seni içinden sildiyse,hatta bırakırken çok çektirdiyse,bırak abi.Sal gitsin.Emin ol senin yaptığını sana yapacak insanlar gelecek karşına.Hadi şimdi aç müziğini güzel şeyler düşünmeye bak.
her gün biraz daha güçlenmek, uslanmak, ders almak. ona yazdığımız zamanlarda sanki onun has yüzüne, kara kaşına, kara gözüne, acı sözüne bayıldığımızı düşündü çoğu zaman.. işin aslı öyle değildi. içimizden taşan sevdamız nafile akmasın, mazgallardan kanalizasyonlara dökülmesin diye biraz da ona sunmak istedik. haberi olsun, sevinsin, bilsin istedik. o da eşref saatlerini bozduğumuzu, işsiz olduğumuzu, canımızın sıkıldığını felan düşündü. işin aslı bu da değildi. aslında dünyanın en yoğun insanlarından biriydik, bir sürü işimiz gücümüz, derdimiz vardı. öyle durduk yere sabahın köründe ya da gecenin bir yarısında kimseye mesaj atacak kadar da rahat insanlar değildik. hani için içine sığmazdı: ''bunu mutlaka ona söylemeliyim'' dediğin cümleler vardı ya biz onların altında ezilmek istemedik. birçok sebebimiz vardı, en çok da onu sevmekten mürettep duygularla yatar, kalkar, yaşardık...bak bir gün daha geçti ve ben yine mesaj atmadım. çünkü ona yazdığımız cümlelerde onun sandığı kadar tesiri yoktu. her şey bizim içimizdeki sevdaya dahildi...
Atmamak değil atamamak olmalı. Hak edene kalbini de ruhunu da duygularını da teslim eder insan. Mesaj atmamak bir yana dursun tüm ömür hediye edilir de hak edene, hak etmeyene kılını kıpırdatmak zor gelir. Beklemek gibi aslında, hak eden bir ömür beklenir de hak etmeyen o an unutulur..
