kimseyi özlemiyorum. ailemden uzaktayım ama onları özlemiyorum. arkadaşlarımla görüşmediğim zaman arayıp sormuyorum onları da özlemiyorum. memleketimi özlemiyorum. akşamları kimse yanımda olsun istemiyorum. zil çalınca kapıyı açmıyorum. telefon çalıyor o an kim ararsa arasın açmak istemiyorsam açmıyorum. kimseye yalan söylemiyorum. kimseye doğruları da söylemiyorum. naz yapmadan çağrıldığım yere asla gitmiyorum. birine çok rahat hakaret edebiliyorum. arayan soran ben olmak istemiyorum. çok yalnız kalsam da internet ya da kitaptan başka bir şey aramıyorum. her akşam 2-3 biraz olsun bana yetiyor. efkarlanıp,sarhoş olunca bile arayacak kimseyi bulmuyorum. insanlara iltifat ediyorum sadece etmek için. birine de değer verip onun için bir şey yapmıyorum.
