En eylemsiz gibi görünen eylem. Böyle kalbin ateşte döndürülerek pişirilmesi gibi bir his, etinin ızgara olması gibi. ilk zamanlar daha yoğun hissedilen yanma hissi zamanla yerini donuklaşmaya bırakıyor, kalp yeteri kadar piştiğinden olsa gerek. Velhasıl şiddeti değişir belki ama özlemekler baki.
kafamın içinden çık!
kafamın içinden çık!
kafamın içinden çık!
kafamın içinden çık!
...
çıkmak bilmez. özlemek böyle de psikopat bişeydir. odaklanamazsın bişeye. neyi özlediğini bilemezken, ne çok şey özlediğini farkedersin.bir de platonik özlem ise (bkz: platonik özlem) yıkıcı bir etkisi olur. hükmeder size sizin yerinize. istemediğiniz şeyleri yaptırır, yapamaz olursunuz yapmak istediklerinizi. sence neden bu başlığa entry giriyorum?!
kafamın içinden çık!
kafamın içinden çık!
kafamın içinden çık!
kafamın içinden çık!
insan ruhunun derinliklerinde yankı bulan, zamanın ve mekânın ötesine uzanan bir duygu. Bir varlığı, bir anıyı ya da bir hissi yeniden kucaklama arzusuyla yanıp tutuşmak, özlemenin tarif edilmez sancısını taşır.
Hatıraların tozlu raflarından çekip çıkardığımız anlar, özlemin narin dokunuşuyla canlanır. Sevdiklerimizin yüzleri, sesleri, kokuları zihnimizde yeniden hayat bulur. Gözlerimizi kapattığımızda, onları yanımızdaymış gibi hissederiz. Bu, özlemin bir yanılgısı mı, yoksa ruhumuzun bir yeteneği mi, bilinmez. Ama bildiğimiz bir şey var ki, özlemek bizi biz yapan bir parçadır. Bir çocuğun anne kokusuna duyduğu özlem, bir sevgilinin ayrıldığı sevgiliye duyduğu hasret, bir yaşlının gençlik yıllarına dair hissettiği nostalji... Her biri, özlemin farklı yüzleridir. Her biri, kalbimizin derinliklerinde yankılanan aynı melodiyi çalar. Özlemek, belki de sevginin en saf halidir. Çünkü özlemekte, bir şeyi kaybetmiş olmanın acısıyla birlikte, ona duyulan derin bir bağlılık ve sevgi vardır.
Ben de seni özlüyorum. 27 Şubat 2024, 23:55'ten beri.
Bu yaşıma kadar özlemenin her türlüsünü bilirim sanırdım. ta ki; çocukken hasretinden burnumu sızlatan insanların, büyüyünce yanı başımda olmasına rağmen beni anladıklarına inandığım o zamanların özlemini çekene kadar...
ölümden öte özlem yoktur elbette. ama ölümden sonra en çaresiz olanı budur fikrimce; birbirini seven iki insanın düşünceleri arasındaki uzaklığın özlemi.
