Gün be gün değişir. Sabit bir rengi, dokusu yoktur. Bir dönem Sabaha karşı gördüğün bir rüyadan mutsuz uyanmanın rengiyken bir dönem ellerini başının altına koyup umutla, hüzünle, hayallerle gökyüzüne gözlerini diktiğin ve bulutların arasında kaybolup yittiğin zamanların rengine dönüşür.
Ozlemenin rengi olmaz . Insan mutsuzken genelde ruhu katrana calar yuzde kiyak sahte bi gulus . Renk filan secmez kafa . Buhar olur saydam olur ozlemek . Zaten kendindeki bosluga ozlem dersin . Bos kalmisi hangi renge boyasan tutmaz . Hani ufuk deniz midir gok yuzumudur oranlayamazsinya oylede olmayana taktigin kavrama bide renk bicemezsin . Biraz goz kacirmaya benziyor hayattan o gozlerini elayken kacirdiysa sen ozlemeye ela de oyle kalsin .
duruma göre değişir, gelecek/ulaşılacak/kavuşulacak olana duyulan özlem pembemsi yavruağzı bir renktir, bahar kokar.
asla gelmeyecek/bir daha elde edilemeyecek olana duyulan özlemse gece rengidir, zift kokar.
gri:ne siyah kadar karanlık ne beyaz kadar aydınlık özlersin ama kavuşacağını bilirsin karanlık değil, uzakta olsa bile seversin ama beyaz kadar net değil.
