Özlemek siyahtır bence. Siyah nasıl bütün renkleri yutarsa, yuttuğu renk miktarınca da ısınırsa; zihin de özlenenle özdeşleşen bütün anıları öyle yutar, anılar ne denli güzelse o derece sıcak sıcak tüter göz ve gönülde özlenen..
Sonunda kavuşmak varsa gökyüzü mavisi, yoksa koyu bir gri.
"Neden siyah değil?" derseniz, demezsiniz ama yine de söyleyeyim. insanın içinde hep bir umut olduğu için. Ve o umut insanı yiyip bitiren asıl kurttur. Umutlanmaktan vazgeçmek asıl mutluluktur.
Sigara dumanı rengidir. Aheste aheste yükselir, söner. Simsiyah bir kül bırakır geriye. Daha sonra yeni bir dal sigara imdada yetişir, o da aheste aheste yükselir ama sonu yine hüsrandır.
