Her insan için farklıdır. Ölen bir insanı özlemek başka bir renk , dönecek bir insanı özlemek başka bir renk , hayatta olduğu halde bir daha göremeyeceğiniz bir insanı özlemek başka bir renktir ve bir de yanımızdayken bile özlediğimiz ve doyamadığımız insanlar vardır ki...
Acı veren bir renktir. Ama tam belli bir kelimeyle ifade edilmez. Hala müfredata girmemistir bu renk. Yeri gelir mavi olur yeri gelir turuncu. Rengarenk degildir ama tüm renkleride icinde barındırır. Yeşilimsi gibidir. Mora çalar. Bazen böyle kırmızı ışınları olur...
Öyle işte.
özünden gelen şeylerin rengini hiç düşündün mü? umut dersin, gökyüzü rengini söyler, hüzün dersin, sonbahar rüzgarları sararmış yaprakları ayağının dibine iter, matem dersin, mezarlıktan çıkan insanların üzerindeki siyahlar, mutluluk dersin, yağmurdan sonra gökkuşağı çıkar, aşk acısı dersin, 4 mevsim yüreğin kıpkırmızı kanar... peki ya özlemek? hangi rengin içine koysan solmaz mı? bazen uzak denizlere, dağlara ya da yüksek gerilim hattındaki kargalara kondurduğun renklerin hangisi özlemenin rengi?
bulamıyorum, çok özleyince tonları da ele vermiyor kendini...
